Leven van Lutgart

(1899)–Anoniem Lutgart, Leven van– rechtenstatus



[pagina 165]
Ga naar tekstkritische notentekstkritische noten Ga naar tekstkritische notentekstkritische noten X. Van din dat si ontdekde enen haren vrint hoegedaen si plach te beschowene Gods anschin. 1835[regelnummer] Hebdi vernomen hoe Lutgart In herte binnen was verclart Dat si die dinge, die geschiden In verren landen vremden lieden, Versach met innechliken schine, 1840[regelnummer] So hoert wat noch in din latine Gescreven staet; so mogdi kinnen Hoe si die dinge sach van binnen Ga naar margenoot+Dire ander liede en sagen nit. Wildi dan weten dat bedit 1845[regelnummer] Hir af, so hoert wat hir teneven Noch in die vite staet bescreven: Op enen tijt so sat die vrowe Bi eenen vrint, die hare op trowe Ene edele questie heft gevraget, 1850[regelnummer] Die hem solveerde so die maget Dat sijs beijagde eere ende prijs. Die vrint hi vragde in welker wijs Ende hoegedaen si plage sien Dat overschone Gods anschin, 1855[regelnummer] Alse hise visenteeren quame. Antwerde gaf van suten name Die maget weder ende seide: ‘Die melde Gods ontfarmechheide Verleen u dat gi mogt verstaen 1860[regelnummer] Dat gi mi vraget, want mi mijn waen Also gedregt dat mensche en es In dese werelt, die u des Terechten wel berechten soude. Want een die hem dis pinen woude, 1865[regelnummer] Al hadde hi alre tongen tale, Nochtan en soude hi u nit wale Solveeren dis gi mi begrutt. Mar Got hi geve u dat gi moett Geraken daer ghijt eewelike 1870[regelnummer] Moett schowen! want in erterike En mach noch mi, noch u geschin Dat wijt te vollen mogen sien. Ga naar margenoot+Mar so ic u met corter spraken Best can berecten van der saken 1875[regelnummer] Die gi mi vragt, dat salic don: Alsic hantere en orison Ende ic dan late int herte binnen Din gheest gewerden metter minnen, So comt bi wilen daer en schijn 1880[regelnummer] Gevlogen, die den ogen mijn Es al te stare ende al te claer; Mar lange nit en lett hi daer, Want mensche in erterike nie En wart geboren, die der zie 1885[regelnummer] So wel gebroecGa naar voetnoot1 dat hi in dogen Din claren schijn mochte al gedogen. Daeromme en lett hi, alsic wane, Daer lange nit, want hi tontfane In dogen sonder wederstoet 1890[regelnummer] Es allen menschen al te groet. Ende alse dese es leden dan, Dis ic dorgronden nit ne can Noch mijn noch meer, ende ic dan sla Mine ogen op, ende ic sie na 1895[regelnummer] Dat licht dat daer enwege vert Tin hogen paradise wert, So vindic daer na desen schine En ander licht, dat sonder pine Ende onverstaertGa naar voetnoot2 mijn ogen sien. 1900[regelnummer] Mar alsic dan sijn schone anschijn Die mi daer visenteeren quam, Dat mi te schowene eer benan Ga naar margenoot+Dat irste licht, daer binnen soeke Ende ic denghenen, dis ic roeke, 1905[regelnummer] Daer schowen waene, en vindies nit; Dis doegic menech swar verdrit Ende ongedout groet utermaten. Want wilde hi hem beschowen laten Gelic dat ikken gerne sage 1910[regelnummer] So ware al leet, ende alle clage, Ende al verdrit van mi geverret. Mar neen hi nit! want hi ne merret Daer langer nit dan ic en doe Mine oge op ende weder toe; 1915[regelnummer] Mar dat nes gnoch nit minen ghere. Oc seggic u dat mi so clere Sine ogen dunken ende fijn, Dat hem ne mach dat sonneschijn Geliken nit na minen wane 1920[regelnummer] Meer dan der sonnen doet die mane, Of dan dat sterrelicht en doet Den dage, daert af wesen moet Verdonkert ende wederslegen. Nu moet ons beiden dan gewegen 1925[regelnummer] Tin schonen paradise wert Die selve Got, die dat verclert Al met hem selven ende geven Dat wine int eewelike leven Beschowen moten sonder inde! 1930[regelnummer] Want die u des in velen ghindeGa naar voetnoot3 Berechten soude, en wart geboren In hondert ijaren hir tevoren. Ga naar margenoot+Dis gi mi vragt, dis motti nu Hir met gepaijt houden u. 1935[regelnummer] Want nit te meer dan ic en can, Op welken tijt dat hi mi an Dat ic sijn werdelike anschin
[pagina 166]
Also ter liden mach besin, Tevollen sijns versaedt gewesen, 1940[regelnummer] So nes in mi dat ic van desen Berechte u bat, dis gi mi vraget.’ Dos heft die welgerakde maget Gedisputeert tin selven stonden Op dese dinc, so dat si vonden 1945[regelnummer] Heft die solutie die si sochte; Want properliker nit ne mochte Die questie wesen gessolvert, Noch bat hir op gedisputeert Dan haren vrint Lutgart, die sine, 1950[regelnummer] Na dat men vindt in din latine Ende in den boeken staet geschreven, Berechtet heft al hir teneven. Want een die wilde wel besoeken Dat staet gescreven in den boeken, 1955[regelnummer] Ende hi dan wel besochte binnen Dat boec van gheesteliker minnen, Hi vonde aldaer dieselve wart Daer die verkorne magt, Lutgart, Die questie met solveerde lise; 1960[regelnummer] Want alse ons Salamon, die wise, Daer segt van eere Godes brut Die alles leeds es comen ut Ga naar margenoot+Ende alle sondelike dinge Die deren, bi den Gods gehinge 1965[regelnummer] VerkuschetGa naar voetnoot1 hevet ende onwert, Ende oc tin paradise wert Met vriën wille es opgevlogen So hoge dat si heft geplogen Bi wilen schowen dat anschin 1970[regelnummer] Daer hen die ingele in besin, Dat schone ende dat gebenedijde, Ende si dan waent in somen tide Daer spaciëren metten ghenen Din si begert ende hi dan henen 1975[regelnummer] Vert sonder beide ende sine can Sijns nit gebruken langer dan, So roept si ende segt: ‘Owi, Waer vlit hi? Waer ontfaert hi mi Die minen gheest verswelten doet? 1980[regelnummer] Waer es hi nu die minen moet Met sire vaderliker doeget Met corter ioijen heft verhoeget? Wat magic don? Wats mi geschit? Ic sockene ende in vindes nit.’ 1985[regelnummer] Nu hoert: Met dosgedanen warden So was die questie van Lutgarden Ontbonden ende gessolvert. Hir op so heft gereciteert Die vroede man, die Jacobijn, 1990[regelnummer] Dat was tin tiden een divijn Ende een der bester predekaren, Die doe betide ghingeGa naar voetnoot1 waren, Ga naar margenoot+Die van Lutgarden heft verlijt Al oppenbare op enen tijt, 1995[regelnummer] Dat hi nie mensche in erterike En vant, die so volcomenlike Antwerde gaf op dat bedit Van din scrifturen, die men nit En can met herten noch met sinne 2000[regelnummer] Vergronden, daer die Godes minne En es int herte nit becleven, Alse hem die vrowe aldaer teneven Berechtte met suptilen warden, Daer hem ontgroetten ende onsswardenGa naar voetnoot2 2005[regelnummer] Die dinge, daer die herte reene Toe mach geraken ende allene Experiëntie doet verstaen. Wat wondre? Want si heft gegaen Ter minnen scholen, daer si vant 2010[regelnummer] Din meester, die hare al ontbant Int herte binnen sonder wart, Dat noit mensche en wart verclart Noch met scrifturen, noch in boeken, Die clerke, meenie, die besoeken 2015[regelnummer] Die littere ende an dat bedit, Dat herte en mach vergronden nit Hen si met helpen van der minnen, Hen nit ten nawsten en bekinnen. Hoe dit mach sijn, salic u saen 2020[regelnummer] Met proeffenessen don verstaen, Op dat ghijs wilt en argument: Een din gebrekt experiment Ga naar margenoot+Int herte binnen van kinnessen, Hi heft ter gheesteliker lessen, 2025[regelnummer] Die Got met suten leerne vestt Der silen daer hi binnen restt, Der herten ogen so verbonden,
[pagina 167]
Dat hi verdiepen noch vergronden En can met herten noch met spraken 2030[regelnummer] Die kunst van ghesteliken saken. Wat wondre das? Want hets gescreven: Die lettre doedt, die gheest doet leven.	[tekstkritische noot]1836 l. Int. - 1874 l. berechten. [tekstkritische noot]1902 l. benam. - 1921 dan, niet in het hs. margenoot+ f.287v^o. margenoot+ f.288r^o. voetnoot1 Zie boven bij II, 2846. voetnoot2 Zie boven bij II, 13723 en III, 2048. margenoot+ f.288v^o. voetnoot3 Zie boven bij II, 5107. margenoot+ f.289r^o. [tekstkritische noot]1980 Glosse: Salomo dicit in Cantico Canticorum: Anima men liquefacta est ut dilectus locutus est; quesivi et non inveni illum etc. (Hooglied 5, 6). margenoot+ f.289v^o. voetnoot1 Hetzelfde als onwert en onmare; van verkuschen, d. i. versmaden, verachten. Het woord is tot heden slechts gevonden in het (eveneens Limburgsche) Lev. v. Jezus c. 46 (‘hi moet den enen (heer) lief hebben ende den andren verkuschen’), en c. 226 (‘doe vercuschdene (Christus) Herodes ende sine liede ende bespottene’). Het woord heeft natuurlijk met verkiesen niets te maken. (Meyer L. v. Jez. Aant.). Waarschijnlijk is de oorspronkelijke bet. verontreinigen; vgl. Mnl. Wdb. op cunscen. Ver- heeft dan de ontkennende of privatieve beteekenis, ook eigen aan het praefix in verachten. Waarschijnlijk moet ook aldus gelezen worden voor vertuschen, boven II, 1263. Dat verkuischen ook de tegenovergestelde bet. kon hebben, nl. die van netjes maken, versieren, tooien, blijkt uit het 17de-eeuwsche verkuischt (Uitlegk. Wdb. 4, 218; Oudem. 7, 364). voetnoot1 d. i. in trek, gezien. Deze bet. is nog niet door voorbeelden gestaafd. Zie Mnl Wdb. op genge. margenoot+ f.290r^o. voetnoot2 Zie bij III, 1572. margenoot+ f 290v^o. [tekstkritische noot]2032 Glosse: Apostolus: Littera occidit, spiritus autem vivificat (II Cor. 3, 6). [tekstkritische noot]2054 l. verminkt.

Vorige Volgende

X. Van din dat si ontdekde enen haren vrint hoegedaen si plach te beschowene Gods anschin.