Leven van Lutgart
(1899)–Anoniem Lutgart, Leven van–
Auteursrecht onbekendXIV. Van din dat se onse Vrowe ende sente Yan Baptiste quamen visiteren.Doe noch die maget wel gerakt
En lettelkijn bat was genakt
Der uren van des lives inde,
2560[regelnummer]
Dat was in XII dagen ghinde
Of daer omtrent, alsic versta,
Der wilen daer si lange na
Geropen hadde in haren tide,
So quam die al gebenedijde,
2565[regelnummer]
Die Godes moeder, die allene
Es moeder ende maget rene;
Ende die Baptiste sente Yan,
Din oc Lutgart so lief gewan
In haren dagen daer tevoren
2570[regelnummer]
Dat sine meer hadde utverkoren
Dan andre sante, hi quam met hare
Ga naar margenoot+Ter steden daer die Godes kare,
Lutgart, tin tiden was gelegen.
Nu hoert wis si daer selen plegen:
2575[regelnummer]
Si gruttense eerlike alle beide;
Daerna die Godes moeder seide,
Die magt es edel ende fijn:
‘Lutgart, die utverkorne mijn,
Dat wi hir weder comen nu,
2580[regelnummer]
Dats omme noch te trostene u,
Want wi vernemen alle dage
Beide an die bede ende an die clage
Daer gi ons dicke met versoekt,
Dat gi, Lutgart, nemmeer en roekt
2585[regelnummer]
Te wesene in dit erterike.
Nu weist terasten; sekerlike
In corten stonden ende saen
So seldi des en inde ontfaen;
Ende oc, Lutgart, dis sijt gewes
2590[regelnummer]
Dat u die wech geslegen es
Tin rike wert van ghinder boven,
Daer gi met ons selt Gode loven
Al sonder inde ende emmermeer,
Daer beide commer ende seer,
2595[regelnummer]
Pine ende leet af es geverret,
So datter nimen hem en erret
Noch en beclaget, noch en weet
Wat commer es ochte ander leet;
Want daer noch honger nes noch dorst,
2600[regelnummer]
Noch snee, noch hagel, rijm noch vorst,
Noch daer en es torment noch pine,
Daer emmermeer u staet te sine.
Ga naar margenoot+Mar wildi horen wat daer es?
Verstaedt, ic saels u don gewes:
2605[regelnummer]
Daer es die volle karitate
Die sonder inde ende sonder mate
Met onvergangeliker vromen
Makt salech alle die daer comen;
Daer es die blischap ende die feeste
2610[regelnummer]
Die alre hoegeste ende die meeste
Die daer ochte elre wesen mach;
Daer es die eewelike dach
Die emmermeer es even claer.
Hort wat gi noch selt vinden daer:
2615[regelnummer]
Ghi selt daer horen melodijen,
Den suten sanc van sinfoniën,
Den sanc van hemelscher musiken
Die u sal don van ioyen prikenGa naar voetnoot1;
Daer seldi schowen dat gi kinnet,
2620[regelnummer]
Daer seldi vinden dat gi minnet,
Ihesuse, u soete minnekijn,
Die u sal in den arme sijn
Met groter eeren daer ontfangen.
Owi, Lutgart, hoe mach u langen
2625[regelnummer]
Na die verwende sameninge,
Daer gi selt schowen teenen ringe
Die vire ende twintech seniore
Daer boven in den hogen koere!
Daer seldi sien die patriarken
2630[regelnummer]
Met groten love ende oc met starken
Vrolike lovende allegader
Gode, onsen eeweliken vader;
Ga naar margenoot+Daer seldi vinden die propheten
Die daer wel hoge sijn geseten;
2635[regelnummer]
Dapostelen, die marteleren
Die alle u comen daer begeren;
Daer seldi sien die magedine
Die Gode loven sonder pine
Met claren sange ende ongespart.
2640[regelnummer]
Oc seldi singen daer, Lutgart,
Dat sute vers, daer int gemeene
Den hogsten loven met allene
Die hir behilden sonder blame
Die suverheit van din lichame.
2645[regelnummer]
Nu haest u dan ende sijt gereet,
Te derre vrowden sonder leet
| |
[pagina 173]
| |
Sstaet u te comene eer it lanc.
Des mogdi ons wel weten danc,
Want wi ne willen langer nit
2650[regelnummer]
U laten doegen hir verdrit;
Dit es die wille van ons beiden.
Nu gaet u dan, Lutgart, gereiden,
Want wi u noeden sckerlike
Ter feesten groet van hemelrike.’
2655[regelnummer]
Doe dese wart ten inde quamen,
Orlof die Gods gelieve namen
Ende op tin paradise wart
Gevaren sijn. Doe bleef Lutgart
Daer liggende alse en blide wijf;
2660[regelnummer]
Want daer si omme altoes kaitijf
Har selven achtte, sonder waen
Dis soudsi schire en inde ontfaen.
Ga naar margenoot+Owi, hoe blide was die moet.
Der vrowen doe si dat verstoet!
2665[regelnummer]
Wi soud u wel met corter spraken
Di vrowde mogen cont gemaken
Die si gevulde? Sijt gewes
Dat mi te lanc te toegene es
Die grote blischap ende hoe sere
2670[regelnummer]
Sijs heft gedankt Gode, onsen Here.
Dos heft die magt gebenedijt
Vrowen Sybiliën oc verlijt
Ende andren vrinden din sijs onste.
Mar doe die Godes brut begonste
2675[regelnummer]
Te disputeerne op dese dinc,
Een van din vrinden dis ontfinc
Groet wonder hoe dat wesen mochte
Bidis si hem van buten dochte
So blent, dat si noch schijn no dach
2680[regelnummer]
En discerneerde noch en sach;
Bidis began hi spreken toe
Der magt ende ondervinden hoe
Dat wesen mochte. ‘Ic suelt u saen.’
Lutgart andwerdde, ‘don verstaen;
2685[regelnummer]
Waer est dat mi die ogen sijn
So blent dat si noch dach noch schijn
En mogen schowen; mar en es
Van buten nit, dis sijt gewes,
Dat ic die Godes vrint beschowe.’
2690[regelnummer]
Daer na begonste aldos die vrowe
Op dat bedit van derre saken
Te disputeerne: ‘Die genaken,’
Ga naar margenoot+Sprac si, ‘din eeweliken schine
Daer Got verclart met al de sine,
2695[regelnummer]
Dats met hem selven (want hi es
Die schijn die sonder al gemes
Beide onderscheedt ende oppenbart
Dat hi verlichtt ende hi verclart),
Si mogen wel bi namen kinnen
2700[regelnummer]
Die Godes vrint; mar die van binnen
Gesuvert sijn, dat sijn allene
Die dat verstaen ende el neghene.’
Dos heft Lutgart getermineert
Die questie. Mar die disputeert
2705[regelnummer]
Op die scrifturen, ghi nemt ware
Of sise wel ende oppenbare
Solveerde. Yasi, sonder waen;
Want die scrifture ons doet verstaen
In somer stede al die gelike.
2710[regelnummer]
Nu mote Got van hemelrike
Ons allen geven selc geval
Dat wi daer boven int getal
Na desen live werden vonden,
Op welken tijt dat wi ontbonden
2715[regelnummer]
Na desen live selen sijn,
Dat ons die eewelike schijn
Verelare ende ons dat lange leven
Na dit vergaende si gegeven!
|
|