Princesse Liet-boec

[Phyllis en Demophoön] [editie]

Lieve Demophoön, ik doe mijn beklag!
Leg mij nou eens uit,
waarom wil je me
niet troosten? Zit je zo in elkaar?
Ik heb er toch zo'n spijt van dat ik verliefd op je ben geweest.
De afgesproken tijd is verstreken
en je bent nog steeds niet terug! Vreselijk!
Ik moet verblind zijn geweest door je mooie woorden.

Komt het door je vader, mijn liefste?

Ik zal geduld hebben en de tijd afwachten.
Met deze brief bid ik, de handen samengevouwen,
om goede wind. Daar verlang ik zo ontzettend naar.
Het wachten duurt te lang, en jij haast je ook niet echt,
je liefde is blijkbaar zwak. Ik beklaag me bij God, de Heer,
goedheid belonen met kwaad, dat is niet eerlijk!
Ik leek wel gek
dat ik je schip liet opknappen,
want je maakt me nu belachelijk, mooie ridder die je bent!
Je ogen waren betraand
toen je van me wegging.
Eerlijk gezegd beschouwde ik je als mijn vriend,
ik heb je onderdak geboden, ik heb je bemanning gespaard
en je gegeven wat je wilde. Ach, beroemd koningskind,
word ik nou zo beloond voor al mijn goedheid?

[p. 6]

 

Je vader heeft een mooi paleis en zijn goede naam

 

is wereldwijd bekend,

 

maar, vuile vrouwenbedrieger,

 

door jouw grote schande

 

zal iedereen

 

altijd weten wie je bent, omdat jij me hebt bedrogen!

 

Jij leugenaar, dat je met je valsheid

 

jongedames bedriegt, dat vind ik een schande!

 

Beste prins, ik heb er vaak over gedacht

 

om mezelf koelbloedig en met veel misbaar te vergiftigen,

 

of om mijn jonge hart

 

bruut met een zwaard te doorsteken.

 

Als jij me niet te hulp komt, dan zal mijn woede

 

me vast en zeker tot het uiterste drijven.

 

Dan zal ik de daad plegen, waarvan jij eigenlijk de schuld hebt.

 

Ikzelf zal hem alleen maar uitvoeren.

Alsof ik nog niet genoeg te lijden heb,
komt ook nog deze brief!
Ik draag je nog steeds een warm hart toe
lieve Phyllis, dus zet je verdriet maar aan de kant.
De dood van mijn vader is de oorzaak
dat ik zo laf ben, allerliefste.

Maar mijn liefde is niet bekoeld, allermooiste!

Waarom klaag je dan?
Wat zit je toch dwars dat je zo verdrietig bent,
mijn allerliefste meisje?
Is het omdat ik veel te snel mijn jonge hart verlies,
dat wordt me vaak verweten.

O allerliefste Phyllis,

ik denk er nog dikwijls
aan hoe ik mijn blanke armen
om je hals sloeg. Grenzeloos
verliefd was ik!
En iedereen zag me
tranen met tuiten huilen
toen ik je moest verlaten.

[p. 7]

 

Schoonheid, zou je nu, zo snel al,

 

met een ander kunnen trouwen?

 

Kan oprechte liefde zo snel bekoelen,

 

als die al zo lang

 

aan het opbloeien is

 

en zou die, eenmaal verlept, zo snel weer worden gesnoeid?

 

Lieve prinses, ben je iets slechts van plan,

 

zoals je me koelbloedig vertelde,

 

en wil je jezelf zonder angst en uit alle macht

 

met dodelijk gif ombrengen?

 

Doe dat toch niet, want als dat zou gebeuren,

 

zou ik toch zo ontzettend veel verdriet hebben!