Weesmoeder of...?
Redactie Onze Taal
Onlangs vroeg een lezeres zich af wat de benaming is voor een ‘ouder van een overleden kind’: ‘Ik heb geen kinderen meer in leven. En toch voel ik me “moeder”. Een echt woord voor wat ik ben, betekent voor mij een vorm van respect. Nu is er niet eens een naam voor.’
Wij wisten het antwoord niet. We dachten aan weesmoeder en weesvader, maar die woorden zijn al in gebruik voor een bestuurster respectievelijk een bestuurder van een weeshuis. Maar wat was het dan wel? Er bestaan in het Nederlands eigenlijk niet zoveel woorden ter aanduiding van degenen die achterblijven na een sterfgeval. Weduwe, weduwnaar, wees, daarmee houdt het wel zo ongeveer op. Van Dale vermeldt nog wel een of twee varianten hierop, zoals nawees (kind dat na de dood van de vader geboren wordt), maar een woord voor ouders die een kind verloren hebben, of voor kinderen die een broertje of zusje verloren hebben, is er niet. Of toch wel?
Misschien kent u zo'n woord? Een gewestelijk of zelfs een plaatselijk woord, of misschien een begrip uit een andere taal? Als dat zo is, willen we dat graag weten. U kunt uw antwoord sturen naar de redactie van Onze Taal, Raamweg 1a, 2596 HL Den Haag, e-mail: onzetaal@onzetaal.nl.
Auteursrechtelijk beschermd