Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
Arenlezer achter de maaiers (1951)

Informatie terzijde

Titelpagina van Arenlezer achter de maaiers
Afbeelding van Arenlezer achter de maaiersToon afbeelding van titelpagina van Arenlezer achter de maaiers

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (0.99 MB)

Scans (10.26 MB)

XML (0.38 MB)

tekstbestand






Genre

proza

Subgenre

verhalen
non-fictie/theologie


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

Arenlezer achter de maaiers

(1951)–Bertus Aafjes–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende
[pagina 67]
[p. 67]

Vreemde goden

 
En hij maakte een gegoten kalf
 
EX 32:4

Een ieder weet, hoe de Joden een gouden kalf oprichtten in de woestijn. Terwijl Mozes op de berg Sinaï van God de Tien Geboden ontving, verzamelde Aäron de gouden oorversierselen van de vrouwen en meisjes, smolt het goud, ontwierp een kalf en liet dit uit het goud gieten. Mozes bleef namelijk zolang op de berg, dat het volk Gods ongeduldig werd. Het eiste goden om te aanbidden. En wel die goden, die hen uit Egypteland gevoerd hadden. Aäron bezweek en nadat hij het gouden kalf had laten oprichten, zei hij tot het volk: ‘Dit zijn uw goden, Israël, die u uit het Egypteland gevoerd hebben’. En het volk juichte en zong en vierde feest.

Hoe kwam men op de gedachte, zal men zich afvragen, om juist een kalf te maken? Het is heel eenvoudig. Het Joodse volk had juist Egypte verlaten om naar het Beloofde Land op te trekken. Zodra het zijn monotheïsme verloochende, verviel het dus tot het veelgodendom der Egyptenaren, waartussen het zolang geleefd had. Het gouden kalf is niets anders dan de heilige Apis. Apis was de stier, die vooral in Memphis vereerd werd. Het was een levende stier, die aan heel wat kenmerken voldoen moest. Hij moest zwart zijn met witte vlekken. Op zijn voorhoofd moest een witte driehoek aanwezig zijn en aan zijn rechterzijde moest een maansikkeltje afgebeeld zijn. Werd er ergens in Egypte zulk een stier geboren, dan vierde heel het land uitbundig feest. Men bracht het dier naar de tempel van Memphis, waar het voor de verdere duur van zijn leven vereerd en na zijn dood met fantastisch eerbetoon begraven werd. Het werd bijgezet in het zogenaamde serapeum, een in de rotsen uitgehouwen onderaards gewelf in de dodenstad van Memphis.

[pagina 68]
[p. 68]

Tot driemaal toe bracht ik een bezoek aan deze onderaardse begraafplaats van heilige stieren, een eindweegs in de woestijn, nabij het tegenwoordige Sakkara. Want de oude wereldstad Memphis, eens een der grootste en beroemdste steden van de wereld, is geheel van de aardbodem verdwenen. Op een hete dag sjokt men er moeizaam heen over het gloeiende zand, begeleid door een gids, want zonder een gids is de plek nauwelijks te vinden. Na een uur gaans staat men dan plotseling voor een spelonkachtige kloof in het woestijnzand, waardoor men afdaalt. Men bevindt zich ineens in een geweldige gang, drie meter breed, vijf en een halve meter hoog, die men volgen moet. Bij elkaar is het gangenstelsel driehonderd vijftig meter lang Men houdt een olielampje in de hand, want er heerst een onderaardse duisternis. Wat men nu te zien krijgt, tart eigenlijk iedere beschrijving en men weet in het begin niet of men lachen moet of stil zijn van verwondering. Aan weerszijden van de gang zijn grote kamers in de onderaardse rotsgrond uitgehouwen en in ieder van deze spookachtige kamerholten staat een reusachtige sarcophaag, gemaakt uit één blok gepolijst graniet. Vier en twintig van dergelijke sarcophagen vindt men op dit kerkhof in de ingewanden der aarde en elke sarcophaag is gemiddeld vier meter lang, twee en een halve meter breed en drie en een halve meter hoog. Het gewicht van zulk een granieten lijkkist is gemiddeld vijf en zestig duizend kilo. In elk van deze sarcophagen rustte eenmaal een gebalsemde heilige stier, maar de inhoud is sinds lang door rovers geplunderd. De begrafenis van een heilige Apisstier kostte heel wat meer dan de huidige staatsbegrafenis van een generaal of politicus.

Boven deze onderaardse begraafplaats stond eenmaal een prachtige tempel waarin de levende stier vereerd werd. Van heinde en verre stroomden pelgrims uit gans Egypteland toe om de levende zowel als de dode stieren te komen vereren. Wanneer men, dwalend met een flakkerend olie-

[pagina 69]
[p. 69]

pitje, door deze spookachtige gangen loopt, achtervolgd door zijn eigen gigantische grijpschaduw en bedenkt, dat deze graftomben hier al vier duizend jaar staan en nog even blinkend zijn als op de dag dat zij hier werden gebracht, dan krijgt men het vreemde gevoel, dat men ook heeft wanneer men de pyramiden voor het eerst aanschouwt: het gevoel, dat de tijd in Egypte niet bestaat. De Arabier zegt dan ook: ‘De tijd spot met alles, maar de pyramiden spotten met de tijd’.


Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken