Het nieuwe werck der psalmen van den koningh David

[p. 124]

Den LXV. Psalm.

O God, in Zions hooge zalen,
Tot u is 't lof-gesangh;
Men sal geloft' aen u betalen;
In stilheyd seggen danck.
Ghy hoort en vordert de gebeden,
Den dagelickschen eys;
Tot u alleen sal om die reden,
Gaen komen alle vleys.

2 Het onrecht had op my gekregen

De winnend' over-hand;
Maer ghy brenght ons den zoen te wegen;
Ons doet ghy onder-stand.
Wel hem! dien ghy verkiest daer boven,
En tot u nad'ren doet,
Op dat hy woon' in uw voor-hoven,
Daer hem uw heyl ontmoet.

3 't Goed van uw Huys sal ons volherden,

En ʼt heyligh' uw's Palleys.
Wy sullen al versadight werden,
En ghy, op onsen eys,
Antwoorden vreeselicke dingen,
In uw gerechtigheyd;
Die onsen Vyand sult bedwingen,
Als hy den slagh bereyd.

4 O God ons heyls, O Vast-vertrouwen

Der Eynden van der Aerd,
Op wien de Ver-gelegen bouwen;
Ghy, die het al bewaert;
Die steets om-gordt met groote maghten,
Van eeuwigheden aen,
De bergen grond-vest door uw krachten,
Sulcks, dat sy blijven staen;

[p. 125]

 

5 Die kunt de Zee haer bruyschen stillen,

 

Haer water-golven dwinght,

 

Die Volck'ren, alss' haer roeren willen,

 

Met mogentheyd om-ringht;

 

Die op het eynd des Weerelds woonen,

 

Verschricken voor u, Heer;

 

En voor uw teeck'nen, die haer toonen

 

Vw hooge maght en eer'.

Pause.

6 Ghy doet, dat d'uyt-gangh van den morgen,

En van den avond, juycht;
Dat mensch en vee, voor al uw sorgen,
Vw hoogen lof betuyght.
Het land besoeckt ghy; na den regen,
Maeckt ghy den acker graegh;
En wederom, met water-zegen,
Verrijckt ghy 't even-staegh.

7 Vol waters zijn des Heeren beken.

Als ghy 't land hebt bereyd,
Doet ghy sijn koorn het hooft op-steken;
Ghy geeft het vruchtbaerheyd.
Ghy drenckt sijn op-geploeghde kluyten,
En stortse plat ter aerd';
Ghy weeckts' en doet'er 't graen uyt-spruyten,
Dat van ons wert gegaert.

8 Ghy kroont het jaer met mildigheden,

't Zy dat het komt of scheyd;
Vw voeten druypen, waer zy treden,
Van smeer en vettigheyd.
Besproeyen sy de woeste weyden,
Stracks dragen heuv'len gras.
Tot groeysaemheyd sal 't sich bereyden,
Al wat onvruchtbaer was.

9 't Veld, daer het vee wert op-gedreven,

Is rond-om over-kleed,
Van kudden schijnt het selfs te leven;
De dalen, wijd en breed,

[p. 126]

 

Zijn over-decht met koorn, en juygen;

 

Oock singens' uw beleyd;

 

Ia, leeren ons, en zijn getuygen

 

Van uw mildadigheyd.