Brusselschen Blom-hof van Cupido

[p. 174]

Eenen Droom.

ICk wil hier mijnen droom gaen brenghen aen de dagh,
't Is misschien oft daer in de waerheydt schuylen magh.
Wanneer de grouwen nacht sijn lakens hadd' ghespannen,

Door-boort met menigh licht,

Soo quam den lieven slaep met sijne sachte bannen,

En stal mijn swaer ghesicht:

Maer soo den lichten droom (bedriegher van de sinnen)
Sagh dat mijn loos vernuft niet meer en kost bekinnen,

Goot in my eenigh room,

En gaf hier med' een' slagh met sijnen swerten stock,
Waer door mijn nietigh vleesch lagh als een' swaren block

Verloren in een' droom;

Want flux (soo 't immers scheen) ick was in een valleyd',
VVaer dat 't bedoude kruydt een gh'lase beecksken scheyd'

Langhs den voet van 't gheberght,

[p. 175]

 

Ter suyde stondt een roots', die van 't ghedurigh leken

 

Eens ruy'ligh' water-val was over-al door-steken,

 

VVaer in men Echo terght,

 

Een booghachtighe roots', waer dat gheen kloecke handt

 

Haer konst hadd' aen ghethoont; maer van den aerdt ghestelt

 

Op sulck' een seldtsaem maet:

 

En (naer 't my best gheheucht) soo saten aen een' kant

 

Dry Nyades, met noch twee Nymphen van het veldt,

 

Dees riepen all' om baet,

 

Dees riepen all' om hulp met t'saem-ghevlochte tongh';

 

Ick hoorde aen 't gheroep, dat hun de liefde dwongh:

 

Maer soo ick naerder quam, soo sagh ick dat sy streden,

 

Ghekant aen 't Minne-wicht:

 

Die, soo haest als hy wist dat ick daer quam ghetreden,

 

Stal hem uyt ons ghesicht,

 

En soo ick 't al door-socht, soo vondt ick daer een peer

 

Gheel-blickende van verv', dus dat gheen kloeck penceel

 

Soud' treffen eenigh deel,

[p. 176]

 

(Soo hadd' hy hem er-maeckt) ick buckte vlijtigh neêr,

 

En stal het schoone fruyt, dat ick (ten korst' gheseydt)

 

Met tanden hadd' verspreydt.

 

De Nymphkens, die het VVicht en sijne streken kenden,

 

Tot my met soet ghelach hun teere voetjens menden,

 

Ghevlochten handt aen handt.

 

Een' al te snoep'righ' mensch (sprack d'een) en komt noyt aen

 

Een lief'lijck boom-ghewas, oft hy sal daer op slaen

 

Sijn handt, oft graghe tandt,

 

Ghy hebt de minn' in 't lijf, helpt u nu uyt den noodt.

 

En naer dees wijse reên ontpluyckten in ghelach

 

Een-ieder vvat hy magh,

 

Soo dat ick door hun stemm' uyt mijnen slaep verschoot,

 

Maer eylaes ? desen brandt bleef klijven aen mijn borst:

 

Peyst maeghden vvat ick dorst.

 

Men kan de loose minn' vvel in een peer ghe-eten,

 

Hoe dickmaels heeft het VVicht in onsen droom gheseten,

 

Hoe dickmaels in ons bedd'.

[p. 177]

 

VVAnneer de jeught verrijpt, al-vvaer men keert oft gaet,

 

De minn' raest in ons' oor', en op ons' schouders slaet:

 

Rijpt jeught, denckt vvat u let.