Brusselschen Blom-hof van Cupido

[p. 196]

Van de liefde die Venus kreegh tot Ascanium, als sy hem slapende op Cytharam ghebraght hadde.

ALs Venus hadd' haer' Neef op Cytharam ghebroght,
Leyd' sy hem slapende op teere violieren,
Begoot sijn sachte lijf met tranen van filieren,
Die sy ontrent haer dal gheraept hadd' en ghesocht;
Soo dat de gansche plaets' met soeten reuck begaeft,
Een-ieder diese naeckt in diepen slaep begraeft;
Maer flux den wulpschen brandt van 't Adonissche minnen
Haer krevelde aen 't hert', en blinde hare sinnen.
Hoe dickmaels wou sy niet met hare sneeuwe armen
Haer Neefken om den hals en om het lichaem swarmen,
Hoe dickmaels riep sy niet, soo, soo was oock Adoon,
Ia ! wenschte uyt 't gheslacht' te wesen van de Goôn:
Maer vreesende sijn' slaep, en soete droomkens breken,
Gaf aen een buerigh' blom wel duysend' sacht' ghesoen,

[p. 197]

 

En siet de blom verwermt, en siet het teere groen

 

Blijft klijven aen haer' mondt, en laet sijn' honich leken

 

Rondt-om het purp're lit, en soent haer jeughdigh naer,

 

En soo veel blomkens als sy met haer lipkens raeckte,

 

Soo menigh-voudigh' kus haer poes'le wanghskens naeckte,

 

Soo dat het louwe loof sijn blomkens paer en paer

 

Ghevlochten, als een' krans, rondt-om haer kaken druckt',

 

Die soo hy sachtjens hadd' van haer aensicht gheruckt,

 

Heeft Alcanij kruyn met blommen over-hanghen,

 

En raeckte met het loof sijn soet-gheverfde wanghen,

 

Soo datter uyt sijn' mondt een' lichten adem vloogh,

 

Die sy met rappigheydt van sijne lipkens stal,

 

Waer mede sy alleen den blinden lust bedroogh,

 

En wachte voordts haer kindt in haer soet-geurigh dal.