Officia Ciceronis, leerende wat yeghelijck in allen staten behoort te doen, bescreuen int Latijn

Hoemen hem metter miltheyt behoort te schicken nae ghelegentheyt der saken.
Het xxiii. Capit.

Maer men moet in tghebruycken deser weldaden aenmercken wat yemandt meest van noode is, ende vvaet elck door ons oft oock sonder ons vercrijghen mach oft niet. Doch en houden dese ordeninghen die voor vande maechscappe ende vrientschappe gheseyt zijn altijt gheen streeck: maer moeten hem somtijts schicken na den tijt. Vvant daer zijn bedienstlijcheden diemen den eenen meer schuldich is, dan den anderen: ghelijcmen een nagebuere voor een broeder oft vrient helpen sal, int thuys halen van coren, hoy oft anders. Maer twistmen voor recht: daer staet een broeder oft vrient voor een buerman te beschermen. Dese dinghen dan ende deser ghelijcken

[fol. 23v]

moetmen in alle weldaden wel omsichtich aenmercken: ende behooren ons te ghewennen ende oeffenen (op dat wy goede ouerlegghers der weldaden moghen werden) om toevoeghende ende aftreckende te connen mercken wat resten noch uerblijuen: daer wt men dan lichtelijc verstaen mach, hoe vele wi noch in een yegelijcken ghehouden ende aen verbonden zijn. ⁺Maer gelijc geen Medecijnen, Capiteynen, noch Aduocaten (al hadden si de leringen haerder consten noch soo vast in t'hooft) yet wat loofwaerdichs bedrijuen en mogen sonder besochtheyt ende oeffeninge: also scrijftmen leeringen ende geboden vande betamelijcke wercken, op dat wy die selfde onderhouden ende metter daet volbrengen souden: want ooc de treffentlicheyt deser saken de oeffeninge ende hanteringe van dien, nootliken behoeft. Aldus is hier genoech geseit, vanden dingen, diet recht vande menschelike gemeensaemheyt betreffen, in wat manieren dat selfde, daer wt de betamelijckheyt ghesproten is, eerlijck werdt gheacht.

+ Niet lofwaerdichs en canmen sonder oeffeninghe doen.