Officia Ciceronis, leerende wat yeghelijck in allen staten behoort te doen, bescreuen int Latijn

Van sterckheyt ende grootmoedicheyt.
Het xxiiii. Capit.

Alsoo hier voor ghestelt zijn vierderley duechden, wt welcke d'eerbaerheyt ende

[fol. 24r]

het betamelijcke werck vlieten: so moetmen ooc dat voort edelste betamelijc feyt verstaen: dat wt eenen heerlijcken moet ghedaen werdt, twelck groothertelijc alle aertsche dinghen verachten can. Daeromme ist niet alleen verachtelijck ende snoode, daer af men segghen mach.

⁺

Ghy mans schijnt vvijuen, nv ghy dus blodelijck mert,
Daer dees vvijuen mans zijn, toonende manlijck hert.

Ter contrarien gaet het in t'prijsen, Daer wy de daden, wt eenen heerlijcken grootmoedicheyt vromelijcken ende dapperlijcken volbracht, met volle monden niet volprijsen noch wtspreken en connen. Hier wt comet dat de veltslaghen van Marathone, van Salamine, van Plateis, van Thermophylis, van Leuctris, so looflijc vanden gheleerden beschreuen zijn. Hier door is onse Cocles, onse Decy, onse Cneus, ende Publius Scipiones, onse Marcus Marcellus ende ontallijcke veel anderen, maer aldermeest het Romeynsche volck (alle anderen met grootmoedicheyt te bouen gaende) so doorluchteliken in eeren vermaert. De begeerte ons volcx tot de ridderlike glorie, wert oock verclaert door de eeren beelden der

+ VVt Ennio als de burgemeester doort exempel van Cloëlia de bloheit der crijchsluyden beschelde.

[fol. 24v]

vrome mannen, die wi meest met harnasch verchiert sien.