Der Griecxser princerssen, ende jonckvrouwen clachtige sendtbrieven, Heroidum epistolae ghenaemt
(1559)–Cornelis van Ghistele–
Auteursrechtvrij
[Folio 1r]
| |
Hier beghint de Epistele, die Penelope schrijft tot Vlyssem.
Ende begint aldus in Latijn.
Hanc tua Penelope lento tibi mittit Vlysses,
Nil mihi rescribas attamen ipse veni.
DEsen brief (geschreuen met drucke) gesonden wort
Van Penelope, tuwaerts in liefden blakende,
Aen v Vlysses, die traech beuonden wort
Tot mywaerts. niet dat ick ben hakende
Na antwoorde. het weer schrijuen sijt stakende.
Maer compt selue, en troost v lief vol rouwen.
Troya, daer wy groot verdriet duer zijn smakende,
Leet onder de voet, wy moghender wel op spouwen,
Om tderuen des liefsten, wy Griexsche ionc vrouwen
Ghy hadt betercoop Priamus stadt laten staen.
Oct oft Neptunus hadde willen benouwen
Den ouerspeelder Paris, doen hy quam seylen saen
Na Lacedemonien (wee die riet tvermaen)
So en sou ick bedruct sus niet gheseten hebben,
En couwelijck alleen niet mijn bedde versletẽ hebbẽ.
| |
[Folio 1v]
| |
Ga naar margenoot+ So en soudẽ donruste nachtẽ minz mishaecht hebbẽ,
Doẽ mijn hãt mettẽ weefgetou vermoeit gequelt was
So en sou ick de lange dagen uiet beclaecht hebben,
Als ick doer v liefde vol sorgen altijt onstelt was.
Somtijts docht my dat der Troyanen gewelt was
V te cloeck: Hectors fame my dickwils verblaude
Ick hoorde dat Antilochus van Hector geuelt was,
Och dies duchten en sorgen my benaude.
Patroclus roep my oock heel verflaude.
V altoos int herte hebbende eel bloeysel der bloemẽ.
Om Tlepolemus doot ick oock mijn hoot craude,
Van Sarpedon dorsteken, therte moeste my scroemẽ.
Voor v duchtende al hoordick een ander nomen.
Maer in eerlijcke liefde god behagen sach.
Hy strijt wel die strijt dat hy tlijf ontdragen mach.
Ga naar margenoot+ Ons Griexse heeren zijn thuys comẽ weert gepresen
Van blijschap wast dat iegelijck tierde.
Elck heeft sinen liefsten getoont een wilcom wesen.
Doutaren die roocten, een iegelijck vierde,
Der goden tempels men triumphelijck vercierde
Metten roof diese wt Troyen gehaelt hebben.
Elck vrouwe dede haer offerhãde als de gemanierde
De ruyters hier van haerder auẽtuerẽ getaelt hebbẽ,
Dies ouders, iongers, maechden ongefaelt, hebben
Haer verwondert vander victorien blije.
De herten zijn vertroost die in druc gedwaelt hebbẽ.
Elck vrouwe aenhangt haren man als een amye.
Iegelijck paert hem by zijn gayken nu te tije.
En sulck solaes ick alleene deruen moet.
Eens anders vruecht den bedructen steruen doet,
| |
[Folio 2r]
| |
De sommighe wijsen, teekenen, oft scrijuen,, maerGa naar margenoot+
Met wat crijts, oft gestort wijns op de tafel bloot
Troyens gheleghentheyt, al haer bedrijuen,, claer.
Hier lach de riuiere, daer tgeberchte groot.
En dit was Priamus hof en huys minioot.
Hier Achilles, daer Vlysses tenten stonden.
Lancx hier dede Hector menighen fellen stoot.
V sone Telemachus heuet al hooren vermonden
Die ick totten ouden Nestor hadde ghesonden,
Om na v te vernemene waerachtich,
Dolons en Roesus doot vrempt om gronden,
Hoe sy met listen bleuen onsahtich.
Hebben wy oock al ghehoort seer clachtich.
Maer wat ist dat die vyanden int verdriet zijn,
Duer v absentie duncket my al niet zijn.
Och te veel stout waerdy, luttel denckendeGa naar margenoot+
Om v vrienden hier in Grieken ghelaten,
Dat ghy den leger van Tratien waert crenkende
Soo scalckelijck inden nacht, ick mocht wel haten.
VVant ghy niemãt dã Diomedẽ en hadt tuwer batẽ,
Nochtans ghy so menighen man velde.
Dies ick altoos bedruct was wter maten,
Om dat ghy v seluen in sulck perijkel stelde.
Maer mijn herte wert verlicht alsmen vertelde
Dat ghy verworuen hadt prijs en glorie,
Doen ghy weder met stouten ghewelde
Inden Griexschen hoop quaemt, noyt blijer victorie
V een euwighe loflijke memorie,
VVant hy is weert lof, prijs, en eere,
Die zijn lijf auontuert voor sinen lants heere.
| |
[Folio 2v]
| |
Ga naar margenoot+ Maer wat helpt my dat Troyen ghewonnen is
Met uwen handen, en inden gront gheschent,
En al ist dat menich vroom feyt begonnen is
Duer v wijsheyt, en faconde eloquent,
Als ick blijue desolaet, en ghy absent.
Ick wou Troyen noch ware tot deser spatien,
En so rustich stonde als eertijts excellent,
En dat ick noch ware in mijn delectatien.
Haren val genereert nu in mijn dolatien,
Een ander sietmen duer haer gauderen,
En ick eylaes come tot perturbatien.
Ons Griecken sietmen sonder cesseren
De Troyaensche goeden alomme mineren,
En v Penelope noch in den druck is.
Eens anders bate eens anders ongheluck is.
Ga naar margenoot+ Sy bouwen, sy ploegen tot haren voerspoede,
Vernielende der dooder gebeenten half begrauen,
Dlandt is gemest met den Troyaenschen bloede,
Daer Troyen stont sy nu om vruchten slauen.
De veruallen huysen eens vol costelijcker hauen,
Is tgras nu bedeckende in allen hoecken.
Men siet iegelijck om wat te crijgene drauen,
En om winnene hem vercloecken,
Maer ghy Vlysses, wie en souts niet vloecken,
Slacht de gene die voor een ander pijnen vroet,
VVant men weet naer v waer vraghen oft soecken,
Noch men verneemt geen besceet tot geenẽ termijnẽ goet
Van v lange beyen: dies ick verdwijnen moet,
En den geest met een druckich orboren, leeft,
Als een tortelduyfken dat syn gayken verlorẽ heeft.
| |
[Folio 3r]
| |
So wie dat herwaerts comen gereyst noch,Ga naar margenoot+
Tschepe, te peerde, tsy van wat landen
Ick make haer te sprekene ongeueyst, och
Naer v vragende vrienden en vyanden,
En geue hun brieuen in haeren handen.
(Oft sy v iewers mochten bespueren)
Naer Pilos na Spaerten hebick den iongen valiãden
VVeer ghesonden, op dat my mocht troost gebueren.
Maer hy en hoort niemanden van v rueren.
O Troya Troya, v scoone hooghe vesten
Stonden my noch veel lieuer en v stercke mueren,
So mocht ic altoos dencken waer ghy waert tẽ lesten,
En met alle dandere claghen en questen,
En dan somtijts eenighe tijdinghe verweruen oock
Denckende, tis eerlijc int harnas steruen oock.
Nu en weet ick niet voor wat hinder oft plaghenGa naar margenoot+
Ick sorghen sal: noyt meerder verstranghen.
Nochtans sorge ick al (half rasende by vlaghen)
Dat v te watere oft te lande sou moghen pranghen,
Maer wat wil ick peysen oft meer verlanghen,
Mans sijn gemeynlijck tot wellusten genegen,
Met eens anders liefde moechdy sijn beuangen
Die v badt behaecht iewers in vremde wegen
Verachtende my, wat batet geswegen,
Om dat ick somtijts met diligentie
De wolle hantere, een boerinnelijck pleghen
Tsy dat sy, daer make ick af een cleyn mentie,
Mochtich noch comen in v presentie
Alle ongenuchten en leet sou verderuen sijn,
Als lief by lief compt moet misdaet vergheuen sijn.
| |
[Folio 3v]
| |
Ga naar margenoot+ Mijn vader Icarius v lange beyen niet
Meer verdraghen en can, en seet onuroedich
Dat ick onser beyder bedde sou sceyen siet.
Maer mijn duechdelijk wel spreken ootmoedich
(Duer de eerbaer reyn liefde tuwaert gloedich)
Coelt sinen sin, en stilt sijn kijuen.
Lief oft leet en sal tot geender vren spoedich
My Penelope van v Vlysses drijuen.
VVant ick ben uwe, en sal uwe blijuen.
Nochtans crijch ick veel aenstoots van alle zijen,
Van die van Samos, Zacinthos: ick moet v scrijuen.
En van Dulicien, quaet om lijen.
Mijnen persoon (uwen rijckdom) sy bestrijen
Groot zijn haer fortsen, en haer iniurien.
Tis quaet een eerbaer wijf te brenghene tot luxurien.
Ga naar margenoot+ Pysandrus, Polibus, ick noemse v by namen,
Eurimachus, Antinous, om mijn violeren,
En Irus die beroyt is (ghy muecht v wel scamen)
In v hof (wie can huer verbieden) regneren.
En my (v weertste) daghelijcx verfoortseren.
Och v absentie is al oorsake van desen.
VVy drye zijn onsterck om rebelleren,
Ick ben teer, Laertes is out v vader ghepresen,
En Telemachus v sone is maer een kint int wesen:
(Die my onlancx byna was ontwelcht met liste)
Maer ick hope hy sal noch onsen druc genesen,
Die vyanden v rijck hier stellen in twiste,
VVy en conense niet wederstaen, tgater al te quiste.
Dus spoeyt v na huys, oft ons naect verseeren.
En tis noot oock (twaer tijt dat ghy hier op ghiste)
| |
[Folio 4r]
| |
Dat ghy uwen sone quaemt wysen en leeren.
En uwen vader zijn oogen sluyten weert alder eeren.
Icke sal v een out verrompelt wijf duncken scijnen,
Die lustich was doen ghy moest na Troyen keeren.
Ongenuechte en verdriet doẽ tgedaente verdwijnen.
Hier eyndt die eerste Epistele van Ouidius. |
|
