Der Griecxser princerssen, ende jonckvrouwen clachtige sendtbrieven, Heroidum epistolae ghenaemt
(1559)–Cornelis van Ghistele–
Auteursrechtvrij
[Folio 20v]
| |
Hier beghint de antvvoorde die Achilles schrijft tot Briseis,
| |
[Folio 21r]
| |
Dat ick v trouwelijck bemint hebbe is gebleken wel,
Want om uwer liefden wille was ick soo belaeyen
Dat ick Agamemnon therte sou hebben duerstekẽ fel
Hadde Pallas my sulcx niet belet, en ontraeyen.
Daerom en segt doch van gheen versmaeyen
VVant ick v met vierigher herten heb bemint.Ga naar margenoot+
Duer Pallas raet hebbick my laten paeyen,
Hy is wijs die in als hem seluen kint
En die het eynde te vueren versint.
Den Griexschen leeghere sal ick om v verlaten,
Troyen en sal van my niet worden gheschint
Daerom ghetroost v, al blijfdi van my verwaten.
V weenen en schreyen, sal luttel baten
Al ist dat ghy daerom van rouwen smelt,
Dwaes is hy die sijn herte, te seere op vrouwen stelt.
Niet dat ick v schoonheyt verachten wille
En v manieren, en v eerbaer wesen:
Maer meendi dat ick daerom dẽ gecken slachten wille
En my sou laten versotten duer desen.
Ghelijck Hercules, sterck als een God ghepresen
Die hem van Omphale soo liet verdoouen
Dat hy haer spillen haspelde, soo wy lesen.
Ick en sal my tverstant oock soo niet latẽ beroouen
Of gheen vrouwen soo seere beminnen of gheloouen,
Dat ick daerom mijn lant, of steden sou latẽ bederuenGa naar margenoot+
En laten vernielen, bemdt, bosch, coren, en scoouen
Ghelijck Paris die om Helenas verweruen
In laste nu brengt sijn vaderlijcke eruen,
Ist niet wel redene dat ick my hier voor wachte
Die hem aen een ander spiegelt, spiegelt hem sachte.
| |
[Folio 21v]
| |
Ga naar margenoot+ Aiax, Phoenix, en Vlysses, sijn ghecomen
Tot my (ick kent) en als Legaten ghesonden:
Om v (die my soo fort selijck waert ontnomen)
VVeder te leueren dit was haer vermonden,
Ia met bidden, en smeeken, en menichte van ponden
Daer toe presenterende, en ghiften excellent
Daer present meer andere by stonden,
Om dat ick mijn vromicheyt die wel was bekent
Op den Troianen als een ruyter diligent
Betoonen soude met stoute daden.
Maer meendy dat ick ben in liefden soo verblent
Als hy van v hadde sijns lusts versaden
Dat ick v dan wederom (wie sou my dat raden)
Ontfanghen souwe, dunckt v dat alsulcx wel betaẽt,
Soo waer ick weert een poppen ruyter ghenaemt.
Daer toe ben ick te edel certeyn gheboren,
VVant mijn moeder Thetis soo ieghelijck wel weet
Is vander Goden gheslachte, en ghecoren
Voor een Godinne der zee die wijt is en breet.
Soudick soo ghewillich dan sijn bereet
Om ghiften, om gauen v weder te ontfaen,
En hem vergheuen alsulck spijtich leet
Als hy my soo scampelijck heeft ghedaen?
O, neen ick, stilt v van alsulck vermaen
De edelheyt is daer toe te fier van moede:
Op sijn ghiften en wou ick oock mijn ooghen niet slaen
VVant ick rijck ghenoech ben van goede,
Ia en daer toe te edel van bloede
VVant al de weerelt sou met my spotten dan,
Gelt en ghiften den dwasen versotten can
| |
[Folio 22r]
| |
Niet dat ick op v, die mijn vriendinne,, was,
Verstoort ben, ick neme Venus toorconden,
Of dat soo haest verslapt de minne,, was,
Alsoo ghy in uwen brief dort vermonden
Maer dmeeste verweget dminste tot alle stonden,
Al hebbick v bemint als een edel ridder plach:
VVy en sijn daerom aen malcanderen niet ghebonden
In Griecken isser noch meer die nacht en dach
Na my haken, en maeckten groot hantgheslach
Als ick herwaert na Troyen moeste comen.
Daerom edel vrouwe laet staen v groot gheclach
Duer de liefde en sal ick my niet laten onturomen,
Van twee quade moet altoos tbeste sijn ghenomen,
De wijse in als mate en regele verkiesen doet,
Te seer vierich minnen, goet en eere verliesen doet.
Mijn vromicheyt en mijnen ridderlijcken aert
En can Agamemnons hoomoedicheyt niet vergeten
Die hy soo fortselijck aen my beeft ghebaert.
Ia v, die ick duer mijn vroomheyt, soo elc mach wetẽ,
VVel verdient hebbe, ick derfs my vermeten,
Heeft hy van my doen halen met stout bestaen,
Dwelck Thetis mijn moedere wel heeft ghespeten
En oock haer ghecost heeft menighen traen,
Ia dat den hemel, duer dit vermaen
In rueren gheweest is, dat is waerachtich,
Na dat sy Iuppiter haer clachte heeft ghedaen,Ga naar margenoot+
Daerom o Briseis quelt v niet te onsachtich
Denckt als ick doe, met sinnen voordachtich,
Tis een groote gratie, die inder minnen grief leeft
Te vergetene het gene dat hy lief heeft.
| |
[Folio 22v]
| |
Men moet voordachticheyt in als ghebruycken,
Men mach niet te seere wilt dit versinnen
Laten verwortelen Venus amoreuse struycken,
Noch oock ons niet te seere laten verwinnen
Van Cupido, soo salmen tvier der minnen
Soetelijck blusschen, en met minder pijne.
Daerom o Briseis, tis een dwaselijck beginnen,
Dat ghy soo vierich alsoot blijckt ten fijne
Aen my schrijuende sijt naer Venus doctrijne,
Daer ghy wel weet, al sijdy een bloeme chierich,
Dat ick mijn sinnen sonder gheueyst te sijne,
Van v ghetrocken hebbe, om tspijt schoffierich
Dat my betoont is, hierom weest niet vierich
Blust uwen brant secreet en stille,
Tis quaet iemanden liefhebben teghen sijnen wille.
Neemt uwen spieghele aen Oenone claerlijck
Die duer Paris liefde was vierich ontsteken.
En aen Dido die men openbaerlijck
Soo rasen sach met wtsinnighe treken
Duer Eneas liefde, dat haer herte docht breken
Dies fy haer seluen met sijnen sweerde
Dleuen benam, soot is ghebleken.
Men vint wel meer ridders groot van weerde
Daer rijter soo veel met Agamemnon te peerde
Vroom van herten en edel van bloeye
Die v beminnen sullen, reyn vrouwelijcke gheerde
Als v Agamemnon wil verstooten als die onuroye
Hier duer suldi mijns noch, soo ick vermoye
VVel vergeten, en oock in Venus tente blijuen dan
VVant deen vier dickwils dander verdrijuen can.
| |
[Folio 23r]
| |
Ghy segt dat ick mijn gramschap als de coene
Op de Troyanẽ sou baren, en doẽ dẽ Grieckẽ assistẽtie,
Agamemnon en heeft mijns niet van doene,
Dwelck hy ghesproken heeft in presentie
Van alle Capeteynen: daerom is mijn intentie
Dat ick terstont na Griecken sal keeren.
Ghy laet v ooc duncken soo uwen brief maeckt mentie
Dat ick alle solaes hantere om vruechs vermeeren.
Certeyn soo waerick weert gheacht vol oneeren,
VVant een die verweckt is tot nijdighen thoren
Als ick, soot kenlijck is al den Griexschen Heeren,
Hoe sou sijn herte connen vruecht orboren.
Ia of na een andere amye sporen
En daer me triumpheren daghen en nachten,
Een ongherust herte en can gheen vruecht verpachtẽ.
Na huys te treckene is mijn propoost
Ick segghe v adieu wt ionstigher minnen,
Anders en hebdy noch ter tijt van my geenen troost
Maer alle vren veranderen wel tsmenschen sinnen
Dies de hope (ick kent) doet somtijts troost ghewinnẽ
Die v oock conforteert, als een amoruese kerssouwe
En v dolorues herte somtijts vertroost van binnen
Niet dat ghy daerom (merct wat ic v waerschouwe)
V op my verlaten muecht die Agamemnons vrouwe
En lief sijt, hooghe in state gheseten.
Dies ick trecke na de Griexsche landouwe
En v teghen mijnen wille moet vergeten,
VVant twaer certeyn een dwaes vermeten
Dat ick duer der minnen treken
Teghen mijn ouerhoot sou willen steken.
Finis. |
|