Der Griecxser princerssen, ende jonckvrouwen clachtige sendtbrieven, Heroidum epistolae ghenaemt
(1559)–Cornelis van Ghistele–
Auteursrechtvrij
[Folio 28r]
| |
Hier beghint de Antvvoorde die Hypolitus schrijft tot Phedra,
| |
[Folio 28v]
| |
In den eersten biddick v dat ghy my vercleert,
Oft v oock dunct duechdelijck te sijne,
En eerlijck, tghene dat ghy op my begheert?
VVant ghy selue belijt met droeuen schijne
Dat de mont hem schaemt tot eenighen termijne
Ga naar margenoot+ Te seggene, dwelck de liefde duer thittich blaken
V dwinct te scrijuene, met smerte, en pijne:
Sulcke woorden haddi wel mueghen staken,
VVant niemant en sal hem in eerlijcke saken
Lichtelijck schamen, die wijs is ghesint.
En de ghene die men yeuers na siet haken
En de mont duer schaemte sulcx niet en ontbint
Die met hem seluen, onwijser dan een kint,
VVant hy onduecht begeert, dits mijn verstant,
Tis quaey schaemte daer duaesheyt heeft douerhant.
Al is v een pijnlijck iock ghegheuen
Van Venus en Cupido der minnen ghenoten,
Voorwaer sulck iock wert haest verdreuen
Alsmen ouerpeyst het quaet datter oyt is ghesproten
Duer onbehoorlijcke liefde: tẽ heeft Scilla nz verdrotẽ
Haren vader te verraden, duer Minos liefde onstekẽ:
Medea met Cupido es strale duerschooten
Volchde Iason, en met wreede treken
Haren ionghen broedere, stout en onbesweken
Van een ghehouwen heeft, en den wech besaeyt
Met de teer ledekens, dit is ghebleken.
Clytemnestra was oock om haers mãs cõste mispaeyt,
En duer haer boels liefde van sinnen soo verdraeyt wel.
Dat sy haren man heeft dleuen benomen fel,
Versint ditte, soo muechdy wt der minnen iock comen
| |
[Folio 29r]
| |
Peyst hierom, soo mach uwen brandt minderen,
En laet ons aen eenen anderen mercken
Het tghene dat ons beeden sou mueghen hinderen:
VVant sulcke liefde en can gheen duecht wercken.
Denct ooc, die minnen, tsy leecke, oft clercken
Sijn sinneloos, en niet en beuroeyen
Tghene dat tamelijck is, en duer versterckenGa naar margenoot+
Der rasender liefden, haer tot alle quaet spoeyen,
Ghelijck de schipman, int ebben oft int vloeyen
Teghen stroom het schip wilt somtijts doen varen,
Soo oock teghen redene die in minnen gloeyen
Altoos strijen, tsy out, of ionck van iaren,
Niet achtende diffame, en altoos baren
Als rasende mensschen dwase cueren coen
Cupidoes stralen menighen trueren doen.
De trouwe die ghy eens mijnen vadere
Gheiont hebt, hoe soudick pijnen te bestane
Die te brekene? voor een vileynich misdadere
Soumen my altoos achten ick wane.
Alsulcke roosen en staen my gheensins ane.
Naer sulcken appel en lust my niet voorwaer
Lieuere hebbick dwilt int tvelt gade te slane,
En prijse Dianaes ghenuchte eerbaer
Bouen Venus voeren, en solaes onclaer:
Reyn ghenuchte is weerdich ghepresen
Daer arch, perikel, noch ghenen vaerGa naar margenoot+
Inne gheleghen en is by desen.
Maer sulck solaes, en can gheen goey vruecht wesen
Dat tot hindere en verdriet gheneghen is
Wee hem o, in wiens vruecht, hinder gheleghen is.
| |
[Folio 29v]
| |
VVeychz sonder amoruesheyt machmẽ hantierẽ wel
Al ist dat ghy alsulx wilt laken:
Het bleeck aen Dianas suuer manierẽ wel
Die men altoos sach na sulck solaes haken.
Cranis de suyuer Nimphe en beft sulx nz willẽ stakẽ
Dies sy van veel persoonen te vergeefs wert bemint.
Melanion om te schouwen sulck vierich blaken
Hiel hem in de bosschen, alsoo men beuint.
Arethusa de maecht, was ooc diesghelijcx gesint
Dianas ghesellinne, en een eerbaer maecht.
Brytona was oock daer vuer wel bekint
En met Diana menich wilt heeft gheiaecht.
Hierom dan my oock alsulcx behaecht,
En om dwilt te spuerene, int velt wilt blijuen,
VVant sulck werck can alle wellust verdrijuen.
Gheen vrijer leuen en machmen wenschen
Noch gheen gherustere, tsy nacht of dach,
Dan in tvelt te sijne, en van de menschen
Hem te ontwenne alsoo hy best mach.
Van der onuersayder ghiericheyt crijcht by verdrach.
Haet, en nijt en sal sijn herte niet quellen,
Op gheenderhande boosheyt en heeft hy ghesach,
Gheen verwaende hoouerdije en sal hy voortstellen,
Hy en sal niemanden ontschrijuen noch ontellen
Noch gheen bedroch en can hy hanteren,
Het quaetste is, dat hy dwilt can vellen
Dwelck oyt gheacht is een eerlijck vseren,
In steden en soecktmen niet dan triumpheren,
En alsulck soet verandert dickwils int suere:
Daer blijschap in huys is, daer staet druck voor de duere.
| |
[Folio 30r]
| |
Mijn ghenuechte is auont en noene
Bosschen, velden, en valeyen
Te duerloopene lustich en groene,
Voor de vogelen mijn netten te spreyen
Is oock mijn iolijt: en dan in sulcke contreyen
Om den nachtegael te hooren (een soet veriolijsen)
Ga ick smorghens vrouch my vermeyen.
VVie sou hier vuere wenschen of prijsenGa naar margenoot+
Eenighe boeleringhe, of der minnen chijsen
Verpachten, alsoo ghy my legt te vueren:
Voorwaer, soo mocht ick wel slachten den onwijsen,
VVant Venus bedrijf, en der minnen cueren
Sijn vol hertsweerich verdriets, en vol dolueren
Voor een cleyn vruecht, hebben minnaers duysent pijnen
Duyster wolckẽ doen haest de sonne verdwijnẽ.
Alsoo veel hasen, alsmen loopen sietGa naar margenoot+
Int bosch van Atho aen elcken cant,
Alsoo veel biekens alsmen met hoopen siet
Op den berch Hybla crielen abondant:
Alsoo veel lijens en verdriets onplaysant
Is inde rasende liefde voorwaer,
Sy slacht het bieken dwelck soet honich plant
Maer de steert quetselijck is, dies elck heeft vaer
Sulcks te ghenakene heymelijck oft openbaer.
Hierom waer ick ga, sta, of sitte,
Alsulcke wellust ick van my iaghe eenpaer.
Dus wildi vercoelen v verborghen hitte
Neempt exempel aen my, en beuroeyt ditte.
Dwaes sijn se certeyn tsy mans of vrouwen
Die tperijckel sien, en niet en schouwen.
| |
[Folio 30v]
| |
Dat ghy my seer prijst, dat sijn der minnen drachten,
Liefs ooghen en connen gheen ghebreck aenmercken.
En dat ghy mijnen vader dort verachten,
En verhaelt alle sijn wreede wercken,
Sal ick daerom na v liefde hercken?
Soo waer ick weert dat my God sou plaghen.
Een eerlijck man en sal, tsy in wat percken,
Niet gheerne leet hooren van vrienden of maghen.
Hoe veelte min sal ick dan connen verdraghen
Dat ghy van mijnen vader sulck quaet vermont.
Ghy schrijft dat hy uwen broeder heeft verslaghen
Den noot dwanck hem daer toe, tot dier stont:
En Ariadne v sustere, die hem gaf den vont
Om wt den doelhof te rakene, alsulcx oock riet,
Hy moet sijn cracht toonen, die de doot voor oogẽ siet.
Dat ghy meent dat v tranen my souwen beweghen.
Alsulck hope sal v voorwaer faelgeren:
Ga naar margenoot+ VVant, ick weet wel, vrouwen sijn haest gheneghen
Tot schreyene, en haer ooghen sonder cesseren
Daer toe ghewent hebben, dat ghy v wilt verneren
Ootmoedich te biddene, laet oock af van dien,
VVant al quaem Venus selue ootmoedich supplieren
Ick sou haer cleyn ghehoor geuen, ia van haer vlien.
Daerom sulcx als ghy begeert, en sal niet gheschien
Soo langhe als my God niet van sinnen en berooft,
VVant redene, en verstant sulcx verbien,
En dwaes is hy die vrouwen woorden ghelooft,
VVant vleeschelijcke wellust, is een hooft
Van alle boosheden, int oost int weste,
En al dat ongoddelijck is thiert qualijck int leste.
| |
[Folio 31r]
| |
Al ghenoech, hier me sluyt ick mijnen brief,
VVant eẽ sake, die redene en gebruyct noch manierẽ,
Ghelijck de minne een hertsweerich grief,
Hoe soumen met wijsen raet die connen regieren?
Ia monstren, beesten en wilde dieren
Soumen ghemackelijcker temmen, en onderwijsen,
Dan de rasende liefde, quaet om bestieren,
VVant sij sinneloos is, en niet en wilt prijsen
Dan onbetamelijckheyt, dies sy bitter chijsen
Verpachten moet, met een blint verstant,Ga naar margenoot+
Scheppende in alle ongheregeltheyt haer veriolijsen,
En altoos ongherust duer den vierighen brant,
Die in therte blaeckt, daer Cupido douerhant
Crijghen mach, die schijnt te wesene een kint
En der minnaers ooghen al te haest verblint.
Finis. |
|