|
| |
| |
| |
Hier beghint de antvvoorde die Iason schrijft tot Hypsiphyle,
Ghemaect door den Translatuer.
SOo haest als ick wt Colchos weder int lant quam,
Van Thessalien, na mijn hofnemende de ganghen,
Vwen brief Hypsiphyle, my terstont ter hant quam,
Die ick seer blijdelijck hebbe ontfanghen:
Maer int lesen soo werden eylaes de wanghen
Van tranen nat, en therte weemoedich.
VVant v liefde tot my noch, en tgroot verlanghen
Naer mijn comste, werdick daer duer vroedich:
En hoe ghy bescreyt, ia met tranen bloedich
Mijn wech reysen sonder weder om te keeren.
En hoe dat de fame die snel is en spoedich
V herte ghestelt heeft int druckich verseeren,
Doen sy v liet weten, dat ich met grooter eeren
Medeam hebbe in mijn lant ghebracht,
Hem naeckt dickwils droefheyt die vruecht verpacht.
| |
| |
Dat ghy my noch ionste met goeder herten draecht
Om mijn Victorie can uwen brief vermonden:
Maer een sake ghy met grooter smerten claecht
Als dat ick v hier af noyt lettere en heb ghesonden:
En dat ick daerom worde beuonden
Een ontrouwe minnaer, en ridder onualiant:
VVant ick gheloeft bebbe tot dien stonden
VVederom te keerene in v lant
En v daerop trouwelijck heb ghegheuen de hant
Int wechreysen: ick kent tis al warachtich:
Maer tgene dat de mensche somtijts, vaet dit verstãt,
VVel meent te doene met sinnen voordachtich
Dat can God die alle dinck is machtich
Haest ghekeeren, en somtijts niet en wil ghehinghen
De mensche heeft de wille, maer in God is tvolbringẽ.
Mijnen wille was goet dat kenne Hymen voorwaer
En Iuno die de ghehoude voorstaet,
Om v te trouwene, en als een volstandich minnaer
VVederom te keerene sonder verlaet:
Maer Medea, duer wiens conste en subtijlen raet
Ick tgulde vlies wan, heeft sulcks belet.
Niet dat ick duer ontrouwe, of eenich versmaet
V hebbe heel wt mijn sinnen gheset:
Maer want ick was in een sorghelijck perket
Ende nae tgulde vlies was al mijn verlanghen,
Soo gaf ick Medeam ghehoor, ick en mocht niet bet
Die met mijnder liefden was vierich beuanghen,
En die my soo minlijck in haer hof heeft ontfanghen,
En daer na moesten wij ons subijtelijc vã daer rasschẽ
Die tvier van doene heeft moet soecken in dasschen.
| |
| |
Ten derf v dan gheen groot wonder gheuen
Dat ick Medeam hebbe met my gheleyt,
En in Thessalien bracht als mijn vrouwe verheuen
Dwelck de fame ouer al heeft in v lant verbreyt.
Heeft sy niet om mijnen wille (meetẽ corstẽ gheseyt)
Haren vader verlaten, en my by ghestaen,
Soo dat ick tgulde vlies duer haer subtijlheyt
En consten, hebbe verworuen saen.
Sulcken dienst als sy my heeft ghedaen
En heeft noyt vrouwelijcke creatuere
Eenighen manne bewesen, merckt dit vermaen.
Men siet onredelijcke dieren, hoe wreet, hoe stuere
Sullen danckbaer sijn tot elcker vre
Den ghenen die haer vrientschap betoonen,
Men moet ionste, met ionste altoos loonen.
Dat ghy van haer valscheyt veel wilt vertellen
Daer ben ick af de principael oorsake:
VVant haer liefde tot my, quaet om volspellen
(VVaer duer haer herte was in onghemake)
Heeft ghewracht, dat sy met subtijle sprake
Haren vader bedrooch, en van hem vloot.
Ten quam oock wt gheen bloetgierighe wrake
Dat sy haeren ionghen broeder bracht ter doot.
Maer Venus, en Cupido alsulcks gheboot,
Haer ionste tot mywaerts heeft dit al bedreuen,
Soo datmen mercken mach daer ane bloot,
Dat haer met eeren wel mach sijn toegheschreuen
Dat sy in liefden volstandich is bleuen,
Al en was niet seer prijselijck de daet,
Peyst die mint en aensiet goet noch quaet.
| |
| |
Denckt by v seluen, ghy moetet bekinnen
De liefde is blint, in alle haer wercken:
Al dat sy ghedaen heeft, ist niet een werck vã minnẽ.
Gheẽ quaetheyt, maer liefde moetmẽ daerduer merckẽ
Die therte can bedwelmen ghelijck duyster vlercken.
Hierom moet ick haer verantwoorden in dien.
Maer twas afgrijselijcker voor leeke en clercken
Dwelckmen duer de vrouwen in Lemnos sach gescien
Die alle haer mans (niemant en mocht ontulien)
Op eenẽ nacht hebbẽ met eenẽ gemeynẽ raet vermoort
Natuere, of liefde en heeft sulcx niet connen verbien,
VVie heeft oyt van wreeder daet ghehoort
Daerom en weest op Medeam soo seere niet gestoort,
En wilt swijghen van dien gheschille
Tis al goet, datmen doet om beters wille.
Ghy vraecht my waerom dat ick ontrent uwen lande
Met mijnen schepen quam arriueren,
VVant tgulde vlies costelijck van pande
Daer men my om sach solliciteren
En was in Lemnos niet te vercoeuereren.
Ick moet belijen, tis al warachtich
Maer met redene wil ick daerop responderen,
Een die zeylende is in dzee onsactich
Moet dickwils duer de winden crachtich
Teghen sijnen danck, in vremde landen dwelen.
En soo ben ick oock niet met op settẽ wil voordachtich
Teghen mijnen danck ghearriueert aen v palen,
Niet om v te onteerene, soot schijnt aẽ uwer talen
Schrijft my dat niet na tot mijnder schanden,
Maer denckt vier, en werck sietmen haest branden.
| |
| |
Ick wist wel dat gheen mans persoonen
En mochten na v lieder ghemeynen raet
Binnen dien lande resideren oft woonen,
En dat alle mans daer waren in der vrouwen haet:
Denckt dan dat ick (my wel verstaet)
Vwen persoone niet en was begheerlijck,
Maer duer de eere, en de ionste, die ghy vroech en laet
Aen my waert bewijsende cleerlijck
Heeft ons Cupido met sijnen strale deerlijck
Ghenoept, en vlammich ons herten duerschoten,
Dat wy ons met Venus cueren waren gheneerlijck
En dat my v by sijn niet en heeft verdroten.
Maer als ick moest vertrecken met mijnen ghenoten
So wast al hertsweer dat ick aen v sach,
VVant scheyen van lieue is een herdt ghelach.
Dat ghy moeder van twee sonen gheworden sijt
Die my in alle manieren ghelijcken,
Daer inne is hert, en sin verblijt:
Maer een sake doet my van drucke beswijcken
Dat ghy sulcken pandt niet om verrijcken
Tot my den vader en hebt ghesonden:
VVant de vrouwẽ in Lẽnos noyt valscher practijckẽ
En willen niet ghedooghen tot gheenen stonden
Datmẽ daer mãs op voedẽ sal (o druckich vermondẽ)
VVant v eyghen vadere voorwaer
En mach daer in v landt niet worden beuonden,
Die ghy verborghen hadt onder Gods outaer
Doen al de mans vermoort werden, dits openbaer.
Hoe sullen mijn kinderẽ dan daer muegẽ blijuẽ tẽ fijne
Tis quaet in een quaet lant gheboren te sijne.
| |
| |
Ghy soutse tot my ghesonden hebben als legaten
In teecken dat ghy moeder waert worden blije,
Maer ghy vreesde Medeam, die haer wtermaten
Een wreede stiefmoeder sou sijn, dits v fantasije.
Laet v niet duncken, dat ick teenighen tije
Mijn kinderen soude hebben vergheten,
Seer willecom souwense als de vrije
Medeam gheweest hebben, ick derfs my vermeten:
En in Lemnos sullense eylaes worden ghesleten.
Medea sou haer ionste hebben bewesen
Om mijns naems wille, dat laet ick v weten.
Men vint wel stiefmoeders weert ghepresen,
Daer de voorkinderen niet af en worden begresen
VVant liefde doet vele, wilt dat versinnen,
Die den boom begracijt sal de tacken beminnen.
Hier mede adieu, edel Coninginne
VVilt mijns vergeten, dits tslot en mijn oratie,
Soo sal vercoelen v vierighe minne.
Denct tis wijsheyt, en een groote gratie
Niet meer te ghedenckene, datmen in tsweerels statie
Niet en can weder vercrijgẽ, hoe machtich hoe groot.
Ghesontheyt, en weluaren, tot elcker spatie
VVensche ick v noch duer ons ionste minioot.
VVant wt ontrouwe ick noyt van v en vloot
Alsoo ghy selue wel cont beuroeyen,
Maer tis eenen herden pijl, als ons de noot
Nopende is, en rasschelijck doet spoeyen,
En want gheen mensche, hoe rijck van goeyen
Altoos sijn selfs is, soo de Philosophen spellen,
Maer wy moeten onsen wil, in Gods wille stellen.
Finis.
|
|
Auteursrechtvrij