De tale Kanaäns. Een leergang liederen (onder de naam Willem Barnard)

[p. 27]

De eerste zondag in de vasten
Invocabit - zes weken voor Pasen

Van veertig regels

Zondagslied en leerdicht naar de motieven van Invocabit. De vorm is gelijk aan die van het lied van Adam, maar de herhaling in de derde regel geeft er een eigen karakter aan. Dit lied is getoonzet door Frits Mehrtens.

Het waren tien geboden
die God schreef in de steen,¹
het waren tien geboden
voor elke vinger één.

De wind blaast in vier streken,
wie weet waar hij behoort²,
de wind blaast in vier streken
de tien geboden voort

en vier maal tien is veertig,
het tijdperk van de Geest,
en al die tijd is Mozes
met God alleen geweest³

Maar Mozes is gestorven⁴
op weg naar Kanaän
en Israël heeft gezworven
vier maal tien jaren lang.⁵

Elia heeft gelopen
tot hij bij Horeb kwam,
Elia heeft gelopen
vier maal tien dagen lang⁶

en Mozes en Elia⁷
zijn op den berg geweest
waar boven in de hemel
de Geest genesteld is,

maar Jezus is beneden
een lange vastentijd⁸
maar Jezus is beneden
verzocht in de woestijn

en hier heeft Hij geleden
de wijsheid van de slang
en hier heeft Hij gestreden
vier maal tien dagen lang⁹

en Hij heeft overwonnen
haast zal het Pasen zijn,
dan springen nieuwe bronnen
omhoog in de woestijn.

Dan zullen wij U loven
vier maal tien dagen lang,¹⁰
dan zullen wij U loven
ons hart in vuur en vlam.¹¹

1 Exodus 51 vs 18.

2 Johannes 3 vs 8.

3 Exodus 54 vs 28.

4 Deuteronomium 34 (N.B. vs 1!).

5 Numeri 32 vs 13.

6 I Koningen 19 vs 8.

7 Het evangelie van Reminiscere.

8 Het evangelie van deze zondag, de eerste zondag in de ‘veertig daagse vastentijd’, quadragesima.

9 Idem.

10 De Paastijd, tussen Opstandingsdag en Hemelvaartsdag.

11 Lucas 24 vs 32, Handelingen 2 vs 3-4.

[p. 28]

Ten dage des heils

Schriftgezang over Jesaja 49 vs 8-13, waaruit het epistel van deze zondag citeert, op de wijs van de zaaier (Sexagesima).

Zij zullen de wereld bewonen,
zij namen het wonder ter hand,
de mensen van nacht en nevel
brengt Hij naar het heilige land.

Er zal geen verzengende hitte,
geen dorst en geen honger meer zijn
want Hij zal ze weiden aan water
dat vloeit uit het hart der woestijn.

En Hij maakt de hoogte begaanbaa
en Hij baant een weg door de zee,
van alle vier einden der aarde
brengt Hij zich een volk bijeen.

De hemel roept uit Halleluja,
de aarde brengt leven tot stand,
de bergen bezwijken van vreugde,
de wereld wordt vaderland.

Ten dage der grote genade

als God de gebeden beloont,

dan zullen de volkeren weten

dat Hij bij de mensen woont.

Van de mens op aarde

Evangeliegezang naar Mattheüs 4 vs 1-11.

Een mens te zijn op aarde
in deze wereldtijd,
is leven van genade
buiten de eeuwigheid,
is leven van de woorden
die opgeschreven staan
en net als Jezus worden
die 't ons heeft voorgedaan.

Een mens te zijn op aarde
in deze wereldtijd,
is komen uit het water
en staan in de woestijn,
geen god onder de goden,
geen engel en geen dier,
een levende, een dode,
een mens in wind en vuur.

Een mens te zijn op aarde
in deze wereldtijd,
dat is de dood aanvaarden,
de vrede en de strijd,
de dagen en de nachten,
de honger en de dorst,
de vragen en de angsten,
de kommer en de koorts.

Een mens te zijn op aarde
in deze wereldtijd,
dat is de Geest aanvaarden
die naar het leven leidt;
de mensen niet verlaten,
Gods Woord zijn toegedaan,
dat is op deze aarde
de duivel wederstaan.