De tale Kanaäns. Een leergang liederen (onder de naam Willem Barnard)

[p. 104]

De zeventiende zondag van de zomer

Van kerk en wereld

Schriftuurlijk lofgezang over Genesis 34 e.v.

Samen op de aarde,
dat beloofde land.
God zal ons bewaren,
want Hij houdt in stand

wat Hij heeft geschapen
met Zijn hand, Zijn woord.
Hij zal niet verlaten
wat Hem toebehoort.

't Westen en het Oosten,
voor- en nageslacht,
om Zijn Naam te troosten
zijn zij aangebracht;

om Zijn Naam te prijzen
gaf Hij zon en maan,
wijzen en onwijzen
gunt Hij het bestaan.

Israël, Egypte,
stem en tegenstem,
hoogtepunt en diepte
alles zegent Hem;

want Hij zal verzoenen
wat vijandig is,
nieuwe namen noemen,
voor een oud gemis;

kerk en wereld samen,

vasteland en zee,

worden ja en amen,

ja uit ja en nee.

Van de ware kerk des Heren

Epistelgezang naar Efeziërs 4 vs 1-6 (the Church's one foundation van Samuel John Stone).

De ware Kerk des Heren,
in Hem alleen gegrond,
geschapen Hem ter ere,
de bruid van Zijn verbond,
dankt aan Zijn dood het leven,
Hij is haar bruidegom,
want God, zo staat geschreven,
zag naar Zijn dienstmaagd om.

Door God bijeen vergaderd,
één volk, dat Hem behoort,
als kind'ren van één Vader;
één Doop, één Geest, één Woord,
zo offert allerwege
de Kerk U lof en prijs.
Eén Naam is aller zegen,
één brood is aller spijs.

[p. 105]

 

Al heeft men haar geteisterd,

 

al wordt zij onderdrukt,

 

door dwalingen verbijsterd,

 

door strijd uiteengerukt,

 

de stem der martelaren

 

roept uit: O Heer, hoe lang?

 

De nacht is vol gevaren,

 

de morgen vol gezang.

 

 

 

In 't woeden aller tijden

 

is nooit het lied verstomd,

 

Gods hoede zal ons leiden,

 

de volle vrede komt!

 

Geloven wordt aanschouwen,

 

als uit de hemel daalt

 

de bruid, de hoge vrouwe,

 

de Kerk die zegepraalt.

 

 

 

Met God zijn wij verbonden,

 

met Vader, Zoon en Geest,

 

met alwie overwonnen,

 

alwie zijn trouw geweest.

 

Bewijs ons Uw genade,

 

Heer, die weldadig zijt!

 

Dan prijzen wij Uw daden,

 

en onze zaligheid.

Van den zoon van David

Evangeliegezang naar Mattheüs 22 vs 34-46.

Gij wortel van de takken
waaraan wij blaren zijn,
van U is altijd sprake
wanneer wij samen zijn;

van U zijn wij een teken
wanneer de hoge wind
in 't loof komt aangestreken
en daar Gods lof begint,

de vogel van de liefde
die ritselt in de boom
komt uit de hoogte vliegen
en nestelt metterwoon,

de boom, de stam van Jesse,
looft God als uit één mond;
de wortel dat is Christus,
gezaaid in Davids grond;

een boom leeft van de regen,
een boom leeft van de wind,
daarom staat er geschreven
dat gij uw God bemint;

een boom staat in de aarde,
een boom staat in de zon,
de Zoon wijst op den Vader,
de Vader prijst den Zoon;

de liefde die wij delen
gaat eeuwig heen en weer,
wij zijn ontelbaar velen
maar één in onze Heer;

want Gij, de Zoon van David,
zijn wortel en zijn kroon,
Gij zaad dat ons verzadigt,
Gods uitgezaaide Zoon,

Gij zijt in alle talen

het ene Woord dat spreekt,

de eenheid van ons allen,

het beeld dat nimmer breekt.