De tale Kanaäns. Een leergang liederen (onder de naam Willem Barnard)

[p. 134]

De vierde zondag van de advent
Rorate

Van het brandende braambos

Schriftuurlijk lofgezang over Exodus 3.

Een vuur dat niet verteert,
een onbegonnen brand,
liefde die niet begeert,
een licht van hogerhand,

een zwangerschap van licht,
een baken in de tijd,
een bovenaards bericht,
een stem zonder geluid,

het komt ons tegemoet,
maar zonder dat het komt,
het lokt, maar zonder bloed,
het roept, maar zonder mond,

het is de grote zon
zonder de kleine maan,
de ongegraven bron,
de sluier weggedaan,

het is de zon die daagt,

Gods allereerste woord,

het is de Zoon der maagd

die straks geboren wordt.

Rorate Coeli

Introituslied naar de antifoon van deze zondag, Jesaja 45 vs 8vv.

Geen kracht meer om te leven,
geen licht om op te staan;
de stad van onze vrede,
de stad van Gods bestaan,
is kinderloos alleen,
berooid, beroofd, verlaten,
de wanhoop in haar straten,
de winter om haar heen.

Weest langer niet verbolgen
in deze laatste tijd,
kom haastig met de wolken,
God van rechtvaardigheid!
de dood is overal,
het licht is uitgestorven,
de nacht is zonder morgen,
het lichaam zonder taal.

Wij zijn als een onreine,
een afgevallen blad,
de wind doet ons verdwijnen,
ons eigenhandig kwaad.
Uw licht, Uw aangezicht,
hebt Gij voor ons verduisterd,
de schuld heeft ons verbijsterd,
een last die op ons ligt.

Aanzie al die ellende,
hoe wij zijn opgejaagd
en zend wien Gij zoudt zenden,
die alle zonden draagt,
laat van de steenwoestijn
tot aan de berg des Heren
het Lam alom regeren,
de aarde aarde zijn!

[p. 135]

 

De vrede gaat verloren,

 

o hemel, sta ons bij!

 

Wordt Gij weerom geboren,

 

spreekt God, en hoort naar Mij!

 

Ik ben IK BEN, uw Heer,

 

uw Vader, uw bevrijder,

 

Ik laat in deze tijden

 

vrede op aarde neer.

 

 

 

Gij hemel vastbesloten,

 

gij wolken zwaar en grijs,

 

geeft heden uit den hoge

 

Uw volk rechtvaardigheid

 

als dauw die na de nacht

 

omlaagdaalt allerwege,

 

als hemelhoge regen

 

die alles vruchtbaar maakt.

Het hoge woord der eeuwen

Naar de hymne Verbum Supernum prodiens (een oudere hymne dan die voor het Corpus Christi-feest).

Het hoge woord der eeuwen,
het woord van eeuwigheid,
het hoge woord van vrede,
dat moet de hemel uit!
Wij roepen hier beneden:
God, maak Uw woord een feit!

Want uit de loop der tijden,
van keer en wederkeer,
van dood en leven beide,
de golfslag der natuur,
zal Christus ons bevrijden
en halen door het vuur.

Daag op in onze harten,
laat ons Uw licht opgaan,
omdat geen mens op aarde
met minder kan volstaan.
Niets kan U evenaren
en niets Uw kracht weerstaan.

Dan zal ons niet verslinden
de lange winternacht,
dan worden wij als kind'ren
bij U naar huis gebracht,
dan zullen wij daar vinden
al wie U heeft verwacht!