Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen
(1707)–François HalmaDe xxviij Psalm.+![]()
+TOt u roepe ik, ô Heer, myn sterkte,
Myn rotze: och dat uwe oore merkte
Op myne stem ! Zult gy u toonen
Als doof ? zoo worde ik als die woonen
In 't stof; en die, door uwe straf,
Hier daalen in den kuyl en 't graf.
+2 Hoor, Heer, de stemme myner smeeking,
Als ik tot u, met hartverbreeking,
Nu roepe en heffe myne handen
| |
[p. 83] | |
![]() Naar d'Aanspraakplaats, by 't offerbranden,
De plaats van uwe heiligheit,
Daar gy uw gunst hebt toegezeit.
3 Trek my niet wech met d'onrechtwerkers, +
In schyn vreêlievend, maar versterkers
Van 't quaade, in 't snoode hart versteeken;
Koom hunnen boozen handel breeken. +
Geef hen naar hunner handen werk,
Vergeldt hen, want zy woeden sterk.
4 Omdat zy met hun hart niet letten
Op 's Heeren daden, noch zich zetten +
Om zyne werken aan te schouwen,
Zal hyze breeken, en niet bouwen.
Zy derven eeuwig 't zalig goedt,
Door zyne straffe en gramschaps gloedt. +
5 Gelooft zy Godt, die myn gebeden
Gehoort heeft met goedtgunstigheden. +
Myn schilt en sterkte is by den Heere.
'k Vertroude op hem, en, tot zyne eere,
Ben ik geredt: dies springt myn hart
| |
[p. 84] | |
|