Davids Harpzangen, of de CL Psalmen van den koninklyken Profeet David, en andere heilige Mannen



[p. 220]
De lxviij Psalm. Stem Ps. 36.+ +GOdt sta nu op met Majesteit, Dan zal hy in rechtvaardigheit +Zyn vyandts magt verstrooien: Zyn haters zullen voor het licht Verstuiven van Godts aangezicht, Wanneer hyze uit komt rooien. +Gy zult ze dryven als de rook Verdreven wordt; zy zullen ook Als wasch voor 't vier verteeren. De goddelooze zal vergaan In zynen weg, en niet bestaan Voor 't aangezicht des Heeren. +2 Maar 't vroom geslachte zal, verblydt, Van vreugde opspringen, hun ten spyt Die u rontom bestryden: Het zal voor 's Heeren aangezicht Verschynen in het zalig licht, En zynen naam belyden. +Zingt Gode, psalmzingt zynen naam,
[p. 221]
En hoogt voor hem den weg bequaam, Die in de vlakke velden Snel heene rydt; verheft zyne eer, Omdat zyn naam is Opperheer, En wilt zyn grootheit melden. 3 Springt voor zyn aanschyn op, verheugt Van harte, en juicht in volle vreugdt, Hy is der weezen Vader; + Een rechter, die de weduwvrou Beschermen zal met zyne trou, Haar Godt, en levensader; In 't huis van zyne heiligheit. Een Godt die 't eenzaam hart bereidt + Een huisgezin: de boeien Van zyn gevangenen verbreekt, Daar hy d'afvalligen versteekt In 't dorre, zonder bloeien. I. Ruste. 4 O Godt, toen gy voor 't aangezicht + Toogt van uw volk, in 't vierig licht
[p. 222]
Bedekt, tot zyne hoede: Toen gy daar heene tradt als Heer, In Sinaas woesteny, vol eer, Scheen 't aardryk als in woede; +Het daverde, de hemel droop, Voor 's Heeren aanschyn, in zyn' loop, Zelf Sinaï, verheven Ten wolken, beefde op zynen grondt, Voor Isrels Godt, wanneer 't verbondt Werdt van den top gegeeven. +5. Gy stortte, ô Godt, den regen neêr, En sterkte uwe erfnis, tot uwe eer, Gansch mat en buiten krachten. Toen woonde uw dierenhoop daar in, +Dien gy bereidde voor 't gezin Van hen die gansch versmachtten, Behoeftig en in diepe elendt. +De Heer heeft zich tot ons gewendt, En gaf van 't heil te spreeken: Men zag een groote heireschaar,
[p. 223]
Die 't goede meldde in 't openbaar, Het heil uw volk gebleken. 6 De Koningen, van groote magt, + Der legerschaaren, hoog geacht, Zyn haastig wechgevloden: Zy vloden wech met groot gedruis, Terwyl de zorgsters van het huis, Gelyk het was geboden, Den roof uitdeelden van de schaar Des vyandts. al laagt gy heel naar + Besloten tusschen steenen Der haarden, door het vier verdooft In uwen glans, en zwart om 't hoofdt, Als van geen licht bescheenen: 7. Zultge echter worden als een duif, Met goude veedren, wit van kuif, En als met zilvre vleuglen, Die schitteren in 't zonnelicht, Versiert, voor 's vyandts aangezicht, Om zynen trots te teuglen.
[p. 224]
+Wanneer d'Almagtige, de Godt Van Israël, des vyandts rot En Koningen verstrooide; Werdt zy, verrezen uit het puin En stof, sneeuwit als Tzalmons kruin: Daar 's vyandts magt verschooide. I I. Ruste. +8 De berg van Bazan is 't gebergt' Dat met zyn kruin de wolken tergt, Godts berg, ter lucht gerezen, Vol bulten, op- en nederwaart Gekronkelt, vruchtbaar in zyn' aart; Een landtstreek hoog geprezen. +Waarom springt gy, ô bergen ! op, Gebult gebergte ? want den top Heeft Godt zelf uitgekoren Van dit gebergte, daar hy woont, En eeuwiglyk zyn' glans vertoont; Ja 't eeuwig heil laat hooren. +9 Godts wagens zyn tien duizentmaal
[p. 225]
Tien duizenden, vol hemelpraal, En milioenen schaaren Van Engelsdommen, steedts bereidt; Een Sinaï in heiligheit, Daar hy zich quam verklaaren. Gy zyt, bestuuwt met hemelglans, + Gevaaren naar den hoogsten trans, En hebt, in 't zegepraalen, Den kerker in triomf gevoert, Waardoor de helsche magt, beroert, Het hoofdt most onderhaalen. 10 Gy hebt, naar uw miltdadigheit, Veel gaven voor uw volk bereidt; Ja hun die u niet hoorden, Opdat ze by u woonden, Heer. Gelooft zy Godt, die, t'zyner eer, + Ons geeft, tot volle boorden, Zyn zegenstroomen, dag by dag. Wy eeren hem met diep ontzag, + Als Godt van heil en leven,
[p. 226]
Een Godt van volle zaligheit, Den Heer die in den doodt ons leidt, Om ons zyn heil te geeven. Ruste. +11 Gewis zal Godt den kop verslaan, Van zynen vyandt, opgestaan Ter wraake, en dien verbreeken: Den haairtop, daar elks hart voor beeft, Die in zyn woede en schulden leeft, Zal 's Heeren handt doorsteeken. De Heer, die ons zyn gunst bereidt, +Heeft ons dit troostwoordt toegezeit; Ik zal u wederbrengen Uit Bazan, en den diepen kolk Der zee, en, als myn erve en volk, Voor u geen leet gehengen. +12 Opdatge in zege zet den voet Op 's vyandts nek, en in zyn bloet De tongen zelfs moogt steeken Van uwe honden, tot zyn smaadt,
[p. 227]
Alsge over zynen hoon en haat U moediglyk zult wreeken. O Godt, toen werdt gezien uw gang, + Godts gangen, onder 't feestgezang; Myns Konings, in de reien In optocht naar het heiligdom, Met groot gejuich en heilgebrom, Van fluiten en schalmeien. 13 De zangers trokken voor den rei, + De speelliên achter, tusschen bei De trommelende maagden. Looft Godt in zyn gemeenten, al + Die Isrels zaat zyt, groot van tal, Wiens Vaders Godt behaagden. Daar is de kleene Benjamin, + Die over hen heeft in 't begin Geheerscht; met Judaas Vorsten, En hun vergadering; ook die, Van Zebalon en Naphtali, Die hunnen staat steedts torsten.
[p. 228]
I V. Ruste. +14 Uw Godt heeft uwe sterkte en kracht Geboden, en aan u gedacht; Sterk, Heer, ons uit den hoogen ! O Godt, 't geenge aan ons hebt gewrocht, Wanneerge ons in uw gunst bezocht, Sterk dat door uw vermogen. +Uit uwen tempel, die gesticht Wordt in Jerusalem, zal 't licht Den volkeren bestraalen: Dat u de koningen geschenk Toebrengen, op uw woordt en wenk Gereedt, in zegepraalen. +15 Sla 't wilt gedierte van het riet, En scheldt het in zyn hoog gebiedt, Met alle wreede stieren, En kalvers van de volken, die, Opdat al d'aarde hen ontzie, Godt noch zyn wetten vieren: Ook dien, die onderworpen is
[p. 229]
Met stukken zilvers. Godt heeft wis Verstrooit de krygsgezinden. Egipten zendt gezanten heen, + Gansch Moorenlandt is op de been, Om 's Heeren heil te vinden. 16 Gy Koningkryken, van 't gebiedt + Der aarde, zingt een zegeliedt, Zingt Gode vreugdepsalmen; Den Heer, die in den hemel rydt + Der hemelen, van ouden tyt: Pryst hem met zegegalmen. Ziet, hy zendt zyne stemme omlaag, Zyn donderstem, by onweêrsvlaag. Geeft Gode sterkte en eere. + Zyn hoogheit schut en dekt zyn volk, Zyn sterkte is boven lucht en wolk, Daar hy verschynt als Heere. 17 O Godt, gy zyt gansch vreesselyk + In uwe heiligdommen: ryk In eere en mogentheden:
[p. 230]
De Godt van Israël versterkt Den volke, daar hy kracht in werkt: Looft Godt met ziel en leden.	+ Psalm 68. + 1 Een Psalm, een liedt Davids: voor den Oppersangh-meester. + 2 Godt sal opstaen, sijne vyanden sullen verstroyt worden, ende sijne haters sullen van sijn aengesichte vlieden. + 3 Gy sultse verdrijven, gelijck rook verdreven wort; gelijck Was voor het vyer smelt, sullen de godtloosen vergaen van Godes aengesichte. + 4 Maer de rechtveerdige sullen sich verblijden, sy sullen van vreugde opspringen voor Godts aengesichte, ende van blijtschap vrolick zijn. + 5 Singet Gode, psalmsin-get sijnen name, hooget de wegen voor dien, die in de vlacke velden rijdt, om dat sijnen naem is HEERE; ende springet op van vreughde voor sijn aengesichte. + 6 Hy is een Vader der weesen, ende een Richter der weduwen; Godt, in de woonstede sijner heyligheyt. + 7 Een Godt, die de eensamen sett in een huysgesin, voert uyt die in boeijen gevangen zijn; maer de afvallige woonen in het dorre. + 8 O Godt, doe gy voor het aengesichte uwes volcks uyttooght, doe gy daer henen tradet in de woestijne, Sela ! + 9 Daverde de aerde, ook dropen de hemelen voor Godts aenschijn; [selfs] dese Sinai, voor het aenschijn Godts, des Godts van Israël. + 10. Gy hebt seer milden regen doen druypen, O Godt; ende gy hebt uwen erffenisse gesterkt, alsse mat was geworden. + 11 Uwen hoop woonde daer in; gy bereyddese door uwe goetheyt voor den elendigen, O Godt. + 12 De Heere gaf te spreken; der boodschappers van goede tydingen was eene groote heyrschare. + 13 De Koningen der heyrscharen vloden wech, sy vloden wech, ende sy die t'huys bleef deylde den roos uyt. + 14 Al laegt gy-lieden tusschen twee rijgen van steenen, [soo sult gy doch worden als] vleugelen eener duyve, overdekt met silver; ende welker vederen zijn met uytgegravenen geluwen goude. + 15 Als de Almachtige de Koningen daer in verstroyde, wert sy sneeuwit [als] op Tsalmon. + 16 De bergh Basan is een bergh Godes: de bergh Basan is een bultige bergh. + 17 Waerom springet gy op, gy bultige bergen ? Desen bergh heeft Godt begeert tot sijne wooninge; oock sal der de HEERE woonen in eeuwigheyt. + 18 Godts wagenen zijn tweemael tien duysent, de duysenden vedubbelt: De Heere is onder hen, een Sinai in heyligheyt. + 19 Gy zijt opgevaren in de hoogte, gy hebt de gevangenisse gevangelick gevoert, gy hebt gaven genomen [om uyt te deelen] onder de menschen; ja ook de wederhoorige, om [by u] te woonen, O HEERE Godt ! + 20 Gelooft zy de HEERE: dagh by dagh overlaedt hy ons; die Godt [is] onse saligheyt, Sela ! + 21 Die Godt is ons een Gode van volkomene saligheydt. Ende by den HEERE den Heere, zijn uytkomsten tegen den doot. + 22 Voorseker sal Godt den kop sijner vyanden verslaen; den hairigen schedel, des genen die in sijne schulden wandelt. + 23 De Heere heeft geseyt; Ick sal weder brengen uyt Basan: Ick sal weder brengen uyt de diepten der zee. + 24 Op dat gy uwen voet, [ja] de tonge uwer honden, mooghe steken in het bloet van de vyanden, van een yegelick van hen. + 25 O Godt, sy hebben uwe gangen gesien, de gangen mijns Godts, mijns Koninghs, in het Heylighdom. + 26 De sangers gingen voor, de speel-lieden achter, in 't midden de trommelende maeghden. + 27 Lovet Godt in de gemeynten: den Heere; gy die zijt uyt den sprinck-ader Israels. + 28 Daer is Benjamin de kleyne, die over hen heerschte, de Vorsten van Juda [met] hare vergaderinge: de Vorsten van Zebulon, de Vorsten van Naphtali. + 29 Uwe Godt heeft uwe sterckte geboden: sterckt, O Godt, dat gy aen ons gewrocht hebt ! + 30 Om uwes Tempels wilte Jerusalem, sullen u de Koningen geschenck toebrengen. + 31 Scheldt het wilt gedierte des riets, de vergaderinge der stieren, met de kalveren der volken; [ende] dien, die sich onderwerpt met stucken silvers: hy heeft de volken verstroyt, [die] lust hebben in oorlogen. + 32 Princelicke gesanten sullen komen uyt Egypten: Morenlandt sal sich haesten sijne handen tot Godt uyt te strecken. + 33 Gy Koninckrijcken der aerde, singet Gode: psalmsinget den Heere, Sela ! + 34 Dien die daer rijdt in den hemel der hemelen, die van outs is: siet, hy geeft sijne stemme, eene stemme der sterckte. + 35 Geeft Gode sterkte: sijne hoogheyt is over Israël, ende sijne sterckte in de bovenste wolken. + 36 O Godt, gy zijt vreeslick uyt uwe Heyligdommen: de Godt Israëls, die geeft den volcke sterkte ende krachten: gelooft zy Godt.