Logo DBNL
Gedichten (1981)

Gedichten

(1981)–Willem van Hildegaersberch–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende

LX. Vander gheboorten Christi.

 
+Wi willen alle vrolic sijn;
 
Ons is een ewich licht anschijn
 
Ende een salich dach bedaecht;
 
Want Maria, die suver maecht,
5
Droech den zoon al sonder man,
 
Die ons ewighe vroechde wan
 
Overmits des Vaders wille.
 
Die langhe veete ende groot gheschille
 
Die soe heeft hi al ghesoent,+
10
Reyn ghemaect ende uutgheboent
 
Die eerste wortel onser sonden,
 
Mits Adams daet, dat wy ghebonden
 
Waren mitter hellen bant,
 
Daer recht ghelove in was becant.
15
Die niet en gheloeft des rijckes heil,
 
Ten wert hem nymmermeer te deyl;
 
Want ons blyscap is gheschaert,
 
Mit dat die zoen wart ghebaert,
 
+Soe willen wy leven sonder trueren,
20
Wyen dat blyscap mach ghebueren.
 
Die rechte blyscap bueren mach,
 
Dat sijn sy die om thoghe lach
 
Dencken vast van daghe tot daghe,
 
Enten waert van sijn ghelaghe
25
Een rechte rekeninghe maken,
 
Ende wel betalen naden zaken:
 
Dat is dbeste van den drien.
 
Hem sel zeker wel gheschien,
 
Die hem houden inden doecht.
30
Dattie bose hem seer verhuecht
 
Ende buten vrese is gheseten,
 
Hoe comt dat toe? dat suldi weten:
 
Hi en heeft reden niet gheproeft.
 
Hi mach wel billics sijn bedroeft,
35
Die hem selven kent misdadich.
 
Al is God alsoe ghenadich,
 
Dat hise spaert ende laetse leven,
 
Sy worden rijck ende oock verheven,
 
Ende driven blyscap ende jolijt;
40
Hoir blyscap heeft een corte tijt,
 
Die jaren sijn al thants gheslopen;
 
Daertsche dinghen, dair sy op hopen,
 
Die en weet ic nyet waer by ghelyken:
 
Alsmen moet van henen wijcken,
45
Soe isser recht soe veel ghewonnen,
 
Als off ic grepe nader zonnen
 
Ende woudse in kisten gaen besluten:
 
Tmeeste deel bleeff daer buten.
 
Dier ghelijck is hem gheschiet:
50
Sy tyden op een wanckel niet,
 
Al die gheen die weldoen sparen;
 
Al mochtsy tvolc alhier beswaren
 
Ende horen wille voerweert driven,
 
Niet meer en sel hem dair of bliven,
55
Dan men der zonnen offten dach
 
In kisten wel besluten mach.
 
Wye gheveynsde bliscap toghen,
 
Dat sijn beken die verdroghen,
 
Als gheen vocht en comt van boven.
60
Wat si dansen, wat si hoven,
 
Tis al el niet dan ydel glori.
 
Wye dat draecht in sijn memori,
 
Datse nyemant en willen verraden,
 
Off helpen dair hi wort verladen
65
Vanden heer off anders waer,
 
Die moghen leven sonder vaer
 
Ende horen tijt mit blyscap menghen,
 
Wil natuer hem des ghehenghen:+
 
God die gan hem themelrijck;
70
Laet ons raden al ghelijck.
 
Wye mach den hoochsten dienen wel
 
Ende sijn broeder wesen fel?
 
Nyemant die ter werlt leeft,
 
Want ons God gheboden heeft
75
Hem te minnen sonderlinghen;
 
Dair nae voert voer ander dinghen
 
Selwy hopen tot ghewin.
 
Wy moeten broederlijcke min
 
Bewisen onsen evenkersten,
80
Off dbeste deel sel ons ontborsten,
 
Alsmen tlach betalen moet,
 
Daer miede, schat noch ander guet
 
Nyemant en comt tot ghener baten.
 
Nu willic dese materi laten,
85
Ende spreken voert op mijn beghin.
 
Wye enighe vroechde hevet in,
 
Die sal nu blyscap openbaren
 
Ende al sijn trueren laten varen.
 
God heeft ewighe vroechde ghemaect
90
Hem, die bliven onghelaect
 
Ende onghewroecht voerden vyant,
 
Dien alle boesbeit is becant;
 
Want si comt uut hem ghevloten.
 
Tweldoen is uut Gode ghesproten,
95
Dair om ist in hem selven claer,
 
Al wilment straffen hier off daer.
 
Dat doen die gheen dies niet en pleghen
 
Ende totter boosheit sijn gheneghen,
 
Dien is tweldoen niet belanc.
100
Tweldoen gaet den rechten ganck,
 
Entat en menen sy niet te doen.
 
Wye weldoet is altoes coen
 
Ende onversaecht, wat hem gheschiet;
 
Die weldoet hem en twifelt niet.
105
Waer om soude hi hem versaghen?
 
Al worde hi by sijn heer verslaghen
 
Onvoersienlic in een kijff,
 
Wat verloer hi dan sijn lijff?
 
Die ziel en machmen niet onterven;
110
Wat roect hem dan wanneer si sterven,
 
Hier off daer of op wat stede?
 
Int weldoen woent een ewich vrede:
 
Dat mach een yghelijc vermoeden;
 
Wye hem verbliden mitten goeden,
115
Dat is blyscap sonder veynsen;
 
Dus moghen wy proeven ende peynsen,
 
+Dat weldoen zeer te prisen staet
 
Al waer een van naturen quaet,
 
Hy schaemt hem als hi weldoen ziet.
120
Dus ist menichwerff gheschiet,
 
Dat die bose weldaet dede,
 
Niet om minnen, mer om die zeede;
 
Doch ist beste best ghedaen.
 
Weldoen doet guet loen ontfaen,
125
Weldoen is een edel have.
 
Dat God gheen loon daer off en gave.
 
Ende bleven wy vast int weldoen staen,
 
Soe en hadden wy nochtan niet misdaen.
 
Boosheit staet ter avonture,
130
Waerse God ter lester ure
 
Wisen sel off hieten varen.
 
Nae dat die scriften openbaren,
 
Soe ist een anxtelijc verbeiden
 
Vander werlt hier te scheyden.
135
Die veel boosheit heeft gheladen,
 
Ende niet te voren en is beraden,
 
Dat hi tghelach betalen moet,
 
Als die doot comt onverhoet,
 
Soe isser tweerehande noot:
140
Die sonden is een ewich doot;
 
Tsterven is een harde pijn,
 
Die ymmer moet gheleden sijn.
 
Als dese twee den mensch verladen,+
 
Soe ist hooch tijt te sijn beraden,
145
Hoe wy dan toordel dorren verbeiden
 
Van God ende sijn gherechticheide,
 
Daer onse ghelove in staet ghescreven,
 
Soe moghen wy waer sentenci gheven.
 
Hoe wy ons selven hier bedrieghen,
150
Toordel Goods en sel niet lieghen.
 
Die dan mit weldoen wort ghevonden,
 
Hv is alles bants ontbonden
 
Entaer toe alles wandels vry.
 
Wy willen blyde wesen, wy,
155
Wanttet is nu recht die tijt;
 
Wye in weldoen hem verblijt,
 
Alsulke blyscap minnet God.
 
Men mach oeck nyemant schelden sot
 
Dan die sotteliken leven;
160
Sy staen voor al te sot bescreven,
 
Die gheen die weldoen niet en minnen.
 
Wie dat doecht voer archeit kinnen,
 
Die sellen ymmer dbeste kyesen:
 
Men mach mit weldoen niet verliesen.
165
Na weldoen comt die blyscap al,
 
Die sonder eynde duren sal:
 
Dus ist een seker toeverlaet,
 
Die hem wacht van boser daet.

Vorige Volgende