Gedichten
(1981)–Willem van Hildegaersberch–
Auteursrechtelijk beschermdGa naar margenoot+XLII. Vander hontsschede.Ga naar voetnoot1Een hontsschote heeft mi gheraect
Heymelic ende soe mismaect,
Datse mi onghenoechte gheeft.
Waense quam, ic bin diese heeft;
5[regelnummer]
Ic en hoede mi niet voerden snack,
Die my doet dit onghemac.
Honden die van afteren biten
Heymelijc, hem is wat te witen.
Hoedet u voer die honts schote;
10[regelnummer]
Hoir sang is van sulker note,
Dat hi onsalicheit in brinct:
Hy danst oeck mede, die voren sinct.
Misdoet een schalc op sijn behaghen,
Hy moetet boeten off beclaghen.
15[regelnummer]
Doet hi iement sonder voerhoeden,
Dies machic mijn selven wel vermoeden.
Si comen heymeliken ghegaen,
Die van afteren bestaen
Enen man, eer hijt weet.
20[regelnummer]
Blaffende honden, al sijn si wreet,
Die machmen mit voerhoede keren;
Die enen man aldus beseren
Heymelike sonder hoede,
Die sijn wreet off fel van moede.Ga naar margenoot+
25[regelnummer]
Die mit liste willen voert,
Visieren wonder ende moert.
Siet ghi enen lupenden hont
Doeghet toghen tenigher stont,
Ymmer en suldi hem niet betrouwen.
30[regelnummer]
Die misdoet, het mach hem rouwen;
Mer gherne blivet in den mensche cleven
Twoort, dat hem die luden gheven:
Tmach hem billicx wel behaghen,
Die dar berechten ende vraghen.
35[regelnummer]
Ic woud wel dat si bellen droeghen
Honden, die hem dair toe voeghen,
Soe mochtmense dan wel horen comen:
Horen wille word hem lichte benomen,
Dien si volbrenghen menichwerven,
40[regelnummer]
Sint schalcheit mocht op wijsheit erven
Ende schalcheit wijsheit heten sel:
Dat donct mi sijn groot ongheval.
Hy is wijs, die hem voir schalcheit hoet,
Ende salich diese niet en doet,
45[regelnummer]
Want si comt uut fellen gronde.
Dit seg ic byden lupenden honde:
Eer hi volbrenghet sinen wil,
Soe blijft hi staen ende swighet stil,
| |
[pagina 88]
| |
Ga naar margenoot+Ende keert weder achterwaert;
50[regelnummer]
Soe laet hi sinken sinen staert,
Recht off hi onnosel ware.
Ic woudmense schoer mit enen schare,
Datmen elc wel kennen mochte,
Die gaern veel uut scalcheit wrochte.
55[regelnummer]
Die die rechte strate schuwet,
Hy zoect sijn vordel off hem gruwet.
Ghi sult ommesien te tijt,
Als ghi voer een hove lijt,
Daer lupende honden wesen mochten.
60[regelnummer]
Eer sy volbringhen dat si sochten,
Men mochtse lichte wederstaen.
Wye mitter schalcheit ommegaen,
Wist nyemant schalcheit el dan sy,
Soe waer hoer behaghen vry.
65[regelnummer]
Die een schalcheit wist allien
Hi verdorve een lant ghemien.
Sich omme, schalc, wat mach di baten?
Constu dijn vinden niet ghelaten,Ga naar margenoot+
Dair dijn onsalicheit an leyt?
70[regelnummer]
Waer om soe doestu onbescheit,
- Ten is salicheit noch eer -
Dei heer den knecht, die knecht den heer,aant.
Die vrouwe der maecht, die maecht der vrouwen?
Doch men gheter veel mit ontrouwen:
75[regelnummer]
Denen maech verschalct den anderen,
Vrienden die te gader wanderen,
Denen ghebuer de anderen mede.
Op dorp, op lant, te menigher stede,
Soe sietmen nu tot deser tijt
80[regelnummer]
Hoveerde, ghiericheit ende nijt
Soe veel ghemenghet onder die lude.
Die mitten wisen hem beriede,
Hi soude hem seker bet bewaren.
Tis goet, wel heen, ic latet varen.
85[regelnummer]
Waer twee schalken tsamen runen,
Die sayen coren buten dunen.
|
|