558.
En 't zoet-zyn! Geen vrye studie voor de longen!
Zwygen is de eerste plicht van den nieuwen wereldburger. ‘Och heden,
buurvrouw, 't kind is zoo zoet, je hoort het niet. 't Is of ik geen kind
heb.’ Dit is de grootste lofspraak die men den jonggeborene geeft, en
't heeft er veel van of de ouders de ware deugd van 't zyn, hierin
zoeken, dat hun kroost zich aanstelt alsof 't er niet was. Me dunkt, zy
die zich zoo verheffen op de onhoorbare kinderdeugd van hun spruiten, hadden
beter gedaan zich met poppen te behelpen, maar... zonder mekaniek. Want als de
nagemaakte kinderen door 't drukken op 'n klep in den onderrug: papa!
mama! kunnen zeggen, zouden wezenlyke kinderen van vleesch en been 't weer
winnen in zwygende deugd. Dus: geschudde hersens en werkelooze long! Is 't
wonder dat we zoo weinig begrypen, en dit weinige zoo slecht weten te
zeggen?
Auteursrechtvrij