Doe bleefs in mich

[p. 25]

Sjmörges

Wie sjtaon de berg zoo sjerp gesjneeë,
Nog duuster langs den heemel blaauw
Hie-ònger lik de graasgruin deipde
Nog wie in sjlaop, vol damp en daauw.

De zòn is prechtig opgegange;
De veugel zènge wildj t'rop los...
Ich mòt verbie en maag neit wiele:
Wae kump mit niks-doon aan de kos?

Mer toch: wat is 't neit gout te laeve,
Gezòndj en waal van kop tot teen,
En al waat sjoon is leif te höbbe,
En mit de bloume blie te zeen!