Doe bleefs in mich

[p. 26]

Sint Jansdaag

Den eulenteul* dreeg bloume wie van mèlk.
Die zeen wie groote, zilverwitte sjaale.
Dat heisj Sint Jan. Noe is 't mit den appelblui
Veur gout gedaon, en mit de nachtegaale.

De daag zeen lank en kòmme aan gein ènj,
De nachte wie 'ne sjeemer dae verbie-geit.
Den ougs sjteit veur de deur. Noe baeë veer
Dat 's Leveneer de boere hulp en biesjteit.

Zal 't vruigjaor haauwte waat et haet belaof,
De terf gedieë, zulle de fruitbuim draage?
En sjtaeke veer auch noe weir, greutsj en blie,
Gruin rieser* oppe leste sjuurewaage?

Es wèndj en waer noe nog mer gunstig zeen
En sjuur en zölder riekelik zich völle,
Dan kòn veer dankbaar, es 't weir kirmes wurt,
Van riestevla en wèk en knapkouk sjmölle.