Doe bleefs in mich

[p. 29]

De teures van Zitterd

Ich zou zoo gaer, nog eimaol eer ich sjterf,
De teures zeen, die mien aauwd Zitterd seire:
De mirgeltoore van de Groote Kirk...
Mot dae de wolkenheemel neit regeire?

Zeet, of de wèndj al boest* in wèntjertied
Of 't vruigjaor wurd (hie zeen de kroenekraane*!),
Hae sjteit dao deftig wie veur de eeuwigheid
En leet zich door gei jaorgetie vermaane.

Zoo hoog geboed, zoo sjterk en sjtil en sjoon!
Wied euver landj en luu sjteit hae te waake.
Hae kan gewès bie nach, es alles sjleep,
Mit ziene vinger aan de sjtarre raake.

Dan sjprik hae, gluif ich, mit Oos Levenheer.
Zien sjtöm verlus zich in de heemelwiedte:
‘Heer’, zaet hae, ‘es Uch auch get neit gevilt,
‘Zoo wie ze zeen, mot Geer de luu versjliete.

‘'t Besjtaon is allewiel, - Geer wit et, Heer, -
‘Gei kènjersjpeel veur wae neit miljonaer is;
‘Den hanjel is labiel, - is neit sekuur, -
‘En 't is daomit precies wie 't mit et waer is.

‘Zeet gout veur Zitterd, Heer, woo 'ch euver waak,
‘Of dan de zòn al sjient, of 't sjniet of raengent.
‘Ze zeen neit kaod, of* ze auch al mònter zeen...
‘Laot mich Uch vraoge, Heer, dat Geer ze zaengent’.