Doe bleefs in mich

[p. 30]

Droeven in zekskes

Mie grootmooder woonde oppe Mert,
Mit achter 't hoes ei hööfke.
Es 't heit waar, dei ze in 't zoomerhoes
Dao gaer höör middigsjlööpke.
Ròndjòm hònge rooze: bòntje trös
Aan gruin-geverfde latte.
Eine paere- en eine keesjeboum,
Die gauve dao rieklik sjatte*.

Auriekelkes en akkelei,
Jasmienen en doezendsjoone.
Witte leelies auch òntbrouke neit,
En gael-broen keizerskroone.
Eine kroosjelesjtroek en get wiemerte,
Zoo wied es ich mich herinner.
Mer 't wònjerlikste waar veur mich
Eine dreuge droevewinger.

Ermzeelge druufkes, groot wie 'n krènt,
Nog waal in zèkskes gebònje:
Want angesj koume de wèspe draan!
Wie höb ich dat vraem gevònje!
Mer grootmooder sjprouk mich van ei landj
(‘Dao kumps doe mesjien oots laater!’)
Woo droeve weisse* wie vuus zoo dik:
‘En ze drènke dao wien wie waater.’

Ich bèn dao. Setroenen aan de buim.
Gruin viegen aan de tekskes.
En appelesiene wie kènjerköp;
Auch droeve - mer zònger zekskes.
Italië, landj van zoomer en zòn,
Woo de baedelaer laeft wie ei grööfke...
Mer nog ummer dènk ich mit weemoud trök
Aan mie grootmooders klein-klòmmels hööfke.