Nieuwe testament (Noordnederlandse vertaling)

XVIII

Hi seyde oec een ghelijckenisse tot hem: Men moet altoes bidden ende niet af laten. Het was een richter in een stat, die Gode niet en ontsach noch hem voer die menschen niet en scaemde. Het was oec een wedue in die stat ende quam tot hem ende seyde: Wreke mi van minen wederzake. Ende hien woudes niet doen in langher tijt. Daer nae seyde hi in hem selven: Ende al eest dat ic Gode niet en ontsie noch mi voerden menschen niet en scame, nochtan, want mi dese wedue lastelic is, soe sal ic se wreken, op dat si inden leesten daghe niet en come ende besculdighe mi.

Doe seyde die Heer: Hoert wat die richter der quaetheyt seghet. Sal God dan gheen wrake doen sinen uutvercorenen, die nacht ende dach tot hem roepen, ende sal lijdsomheyt hebben in hem? Ic segghe u, dat hi haestelic wraec doen sal over hem. Nochtant, als die zone des menschen coemt, waenstu dat hi ghelove sal vinden inder eerden?

Ende hi seyde doe dese ghelijckenis tot sommighen, die in hem selven ghetrouden alsoe of si gherechtich waren ende ander lude versmaden: Twe menschen clommen op inden tempel om te beden. Die een was een Pharizeus ende die ander een publicaen. Die Pharizeus stont ende bat dit bi hem selven: Got, ic does di danc, dat ic niet en bin als ander lude, rovers, ongherechtighe, overspeelres, oec mede als dese publicane. Ic vaste twi in die weke, ic gheve tiende van allet dat ic besitte. Ende die publicane stont van verres ende en woude sijn oghen niet opslaen totten hemel, mer hi sloech sijn borste ende seyde: God, wes mi sunder ghenadich. Ic segghe u voer waer: Dese clam gherechtverdighet neder in sijn huus van dien. Want soe wie hem verheeffet, die sal vernedert werden ende wie hem veroetmoedicht, die sal verheven werden.

Doe brochten si oec die kijnder tot hem, dat hi se rueren soude. Doese die jongheren saghen, berispeden sise, mer Ihesus riepse tot hem ende seyde: Laet die kijnder tot mi comen ende en wildes hem niet verbieden, want alsulker is dat rike Godes. Ic segghe u voer waer: Soe wie dat rike Godes niet en ontfanghet als een kijnt, die en sal daer niet ingaen.

Ende een prince vraghede hem ende seyde: Goede meyster, wat sal ic doen ende dat ewighe leven besitten? Ihesus seyde hem: Wat heystu mi goet? Niement en is goet dan God alleen. Du keenste die ghebode: En verslach niement, en doe gheen on\cuuscheyt,

[fol. 45v]

en doe gheen diefte, du en salste gheen valsch ghetuuch segghen, eer dinen vader ende dijn moeder. Hi seyde: Alle dese heb ic ghehouden van mijnre joncheyt. Doe Ihesus dat hoerde, seyde hi hem: Noch ontbrect di een: Vercoep allet dattu heveste, ende ghif den armen, ende den scat saltu inden hemel hebben, ende come, volghe mi. Doe hi dit hoerde, wart hi bedroevet, want hi was seer rike. Doe hem Ihesus drovich sach, seyde hi: Hoe swaerlic sullen die ghelt hebben in dat rike Godes gaen. Het is enen cameel lichter doer eenre naelden oghe te gane dant enen riken is te gane in dat rike Godes. Doe seyden si, diet hoerden: Ende wie mach dan behouden werden? Hi seyde hem: Die ommoghelic biden menschen sijn, die sijn moghelic bi Gode.

Doe seyde Petrus: Sich, wi hebben alle dinghen ghelaten ende sijn di nae ghevolghet. Hi antworde hem: Ic segghe u voerwaer: Niement en is die huus laet of ouders of brueders of wijf of kijnder um dat rike Godes, hi en sal voel meer ontfanghen in deser tijt ende ewich leven in die toecomende werlt.

Doe nam Ihesus die twaelve op ende seyde hem: Siet, wij climmen op te Iherusalem ende alle dinghen sollen vervult werden, die ghescreven sijn vanden propheten vanden sone des menschen. Want hi sal den heydenen overghelevert werden ende bespot werden ende ghegheyselt ende bespoghen werden, ende als sien ghegheyselt hebben, sollen sien doden, ende des dorden daghes sal hi verrisen. Ende si en verstonden niet hier af, want dit wort was van hem verborghen ende si en verstonden niet wat daer gheseyt was.

Ende het ghesciede, doe hi Ihericho naecte, dat een blijnt man sat bi den weghe ende bat. Ende doe hi die scare hoerde voerbigaen, vraghede hi wat daer waer. Doe seyden si hem, dat Ihesus Nazarenus daer voerbi ghinghe. Ende hi riep ende seyde: Ihesu, Davids sone, ontfarm di mijns! Ende die voer bi leden, berispten hem, dat hi sweghe, mer hi riep voel te meer: Davids sone, ontfarme di mijns! Ihesus bleef staen ende gheboet, datmen den blinden tot hem brochte. Ende doe hi daer bi quam, vraghede hi hem ende seyde: Wat wiltu dat ic di doen sal? Ende hi seyde: Heer, dat ic sie. Ende Ihesus seyde hem: Sich, dijn ghelove hevet di ghesont ghemaect. Ende rechtevoert sach hi ende volchde hem ende groetmaecte Gode. Ende al dat volc doetet sach, gaffet Gode lof.