Nieuwe testament (Noordnederlandse vertaling)

VIII

Ende doe hi den zevenden zeghel op ghedaen hadde, is in den hemel een stille gheworden omtrent een halve ure. Ende ic sach seven enghelen staende voer den aensichte Godes, ende hem sijn ghegeven zeven bazunen.

Ende een enghel quam ende stont voer den altaer ende hadde een gulden wiroecs vat in sijn hant, ende hem sijn voel offerhanden gegheven, op dat hi opten gulden altaer, dat voer den throen Gods is, offeren solde van der bedinghe alre hilghen. Ende die roec [der offerhande], die ontsteken was van des enghels hande, clam op voer Gode van der bedinghe der hilghen. Ende die enghel ontfinch dat wiroecs vat ende volledet van den vuer des altaers ende sendedet in der eerden, ende daer sijn ghesciet donreslaghe ende stemmen ende blixen ende eertbevinghe.

Ende die zeven enghelen, die de zeven bazunen hadden, bereyden hem, dat si mitter basunen solden blasen.

Ende die ijrst enghel blies mitter bazunen, ende daer is haghel gheworden ende vuer, in blode ghemenghet, ende het is in der eerden ghesendet, ende dat derdendel der eerden is verbrant ende dat derdendeel der bomen,

[fol. 167v]

ende alle groen hoy is verbrant.

Ende die ander [enghel] blies mitter bazunen ende in die zee is ghezendet recht als een groet berch, bernende van den vuer, ende dat derdendeel der zee is bloet gheworden ende dat derdendeel der creaturen die zielen hebben, is ghestorven in der zee ende dat derdendeel der scepen is verdorven.

Ende die derde enghel blies mitter bazunen ende een grote barnende sterre recht als ene fackele is ghevallen uytten hemel, ende is ghevallen in dat derdendeel der riviren ende in die fonteynen der wateren, ende dier sterren name is gheheten bitterheyt. Ende dat derdendeel der wateren is ghewandelt in bitterheyden ende veel menschen sijn van dien wateren ghestorven, want si bitter sijn gheworden.

Ende die vierde enghel blies mitter bazunen ende dat derdendel der sonnen ende dat derdendeel der manen ende dat derdendeel der sterren is gheslaghen ende dat derdendeel en lichtet den daghe niet ende des nachtes des ghelijc.

Ende ic hoerde ende sach een stemme van enen aerne die midden doer den hemel vloech, segghende mit groter stemmen: Wee, wee, wee den woeners in der eerden van den anderen stemmen der drier enghele die mitter bazunen noch sullen blasen!