Epitheta, dat zijn bynamen oft toenamen

Aen elck-een.

VOor v, ô vriendt, is dit eenvuldich schrijven,
Daer veel meer moeyt' dan konste in is ghedaen,
Noch danck, noch lof en wachten oock t'ontfaen,
Myn hayren grijs, die yd'len roem verdrijven.
Ghemeynen nut was 'twitte myns motijven,
Want dat ict eerst begon te vanghen aen,
En greep ghenuechte in voort en voort te gaen,
Deed' hope dat den arbeyt mocht beklijven.
Zoo't v ghelieft, d'onkost' hier in ghebruyct,
Ten besten duydt, en d'arg'rende ooghe luyct:
Doch 'tstaet v vry, te loven oft misprijsen.
'tIs my ghenoech (al hale ick danck noch eer')
Als ghy maer weet, dat ick ghetracht heb meer,
V dienst te doen, dan konstich te bewijsen.

ANTHONI SMYTERS.