Timbre de Cardone

[fol. A1r]

1. Handelinghe. 1. wtcomst.

TIMBRE, GIRONDE, PAGIE.
Nae datter een groot gheraes van schieten, trommelen etc. binnen ghemaeckt is. Comt Timbre gantschs ghewapent wt, met twee Ruyters achter hem, ende seght teghen d'eene.

ti.

GAet voort, neemt ylich mijn besvveete paert te vvacht,

Nu praelt de spaensche roem, nu leyt de Fransche macht,
Nu sullen vvy voortaen met heuchelijcke cransen
Laurieren onsen Kop in spijt van alle Fransen.
Iae sien noch op het laest tot in haer eyghen landt
Kenteyckens van ons cracht manhaftich opgheplant.
O loffelijcke lof! ô Roemelijcke roemen!
Ons salmen noch in 'teynd gansch onvervvinlijck noemen.
Bestoven en besvveet, besoetelt met de vloet
(Tot op d'Encklauvven toe) van het Fransoysche bloet
Com ic nu uyt den strijdt, alwaer de Koegels vloghen
Ghelijck den Hagel valt uyt de ghevvulfde boghen.
Drie paerden onder my gheschoten zijn, maer ick
En heb daerom ghetoont noyt teken vande schrick.
Een Crijschsman onversaecht moet zijn

gir.

Mijn Heer!

[fol. A1v]

 

tim.

 

Gironde!

 

gir.

 

Ghy zijt seer vvellecom,

 

tim.

 

En ghy seer vvelghevonde,

 

gir.

 

Hoe is de Crijgh vergaen?

 

tim.

 

Ons vyanden ontsielt,

 

Zijn, tot den lesten man, vervvonnen en vernielt.

 

gir.

 

Soo t'u Ghenade niet te moeyelijck en quelde,

 

Ick vvilde vvel dat hy my eyghentlijck vertelde

 

Hoe het vvas toeghegaen,

 

tim.

 

Ick sout seer gaeren doen

 

Gironde, vvaerde vrient, maer ghy cont licht vermoen

 

Dat ick ben seer vermoeyt, en my niet lust te praten,

 

Ick ben ghevvont, dus moet ick my ontvvap'nen laten.

 

gir.

 

Mijn Heer, tis vvaer, ic sie, ic sie vvel dat het bloet

 

V vvapens heeft geverft van d'hoofde tot de voet,

 

Ontschuldicht my, ick bidts,

 

tim.

 

Ha! vrient, van herten gaeren,

 

Nu d'Heere sy met u.

 

gir.

 

De selfde vvil u sparen.

 

Daer gaet de Grave heen, Vervvinner uyt de strijt,

 

En ick verslijt helaes hier minnende mijn tijt,

 

Ick min met lijf en ziel, vvien sou dat niet verdrieten[?]

 

En can van mijn Goddin gheen vvedermin ghenieten

 

O overschoone Son, Fenicie, mijn licht,

[fol. A2r]

 

VVaerom verbercht ghy voor u Dienaer u ghesicht?

 

Ick vveet vvel lieve Lam (tis vruchteloos te svvygen)

 

Dat mijn ghedachten nae te steyle Bergen styghen.

 

En dat haer op het laetst, het zy dan vroegh of laet

 

Een onversiene val noch te vervvachten staet,

 

Vermits sy vanghen aen met tomeloose zinnen

 

V hooghe schoonheyts glans dus vierich te beminnen:

 

Maer Goddelijcke maeght, mijn loffelijck ghemoet

 

Can van geen and're spijs als Hemelsch zijn ghevoet

 

pag.

 

Fenicie comt daer aan, de Dochter Lionate

 

gir.

 

So comt vrou Venus self, ach! vvaer salic my late?

 

Ick vvil my hier so lang vvat houden, of misschien

 

Ick veylich hier van daen haer schoonheyts glans mocht sien.