Timbre de Cardone
(1618)–Jan Jansz. Starter–
Auteursrechtvrij
[Folio F3v]
| |
lin.
Daer comt mijn Dochter aen, verselschapt met haer Moeder,
rod.
De Godt, diet al bestiert, mijn vrou zy u behoeder
eph.
De selve Godt beloon dees heusche gunsten u
lio.
Soo't u gheleghen comt, seght op u boodtschap nu
rod.
Ha! Bracke tranen, barst, barst wwt, en beeldt voorheenen
Mijn droeve boodtschap af met suchten en met steenen
Ick die eenBode ben van blye vreucht ghevveest
Sal nu een Bode zijn van droeve druck, ick vreest
Ic ben bedroeft dat ic dees bootschap nu moet draghen,
Maer quam de schult van my so mocht ghy my beclagen
Dan nu onbiedt door my de Graef van Colisan
Dat ghy u Dochter vry beschict een ander man
VVant hy u niet begeert te hebben tot een Vader
Niet dat de schult in u sou zijn, maer ach! tis quader
Hy heeft hier in u KIndt, Fenicie, ghesien
Het gheen hy noyt ghedacht sou hebben te gheschien.
En op dat ghy u hier sout vveten nae te houvven,
So seght hy u by tijdts, hy vvil gheen Hoere trouvven,
En u Fenicie laet hy segghen dat hy mient
So bitt'ren loon aen u te hebben noyt verdient
Voor sijn oprechte min, die alle menschen saghen
Dat hy u als sijn Bruydt heeft suyver toe ghedraghen,
| |
[Folio F4r]
| |
Dat ghy hem daer voor so vileyn bedrieghen sout
En minnen meer een aer als die u heeft ghetrout
Dien ghy doen ooc met een ten besten hebt ghegheven
V maechdom, u Cieraet, en d'eere van u leven
Dien (secht hy) mocht ghy nu ooc nemen tot een man,
VVant Timbre de Gardon, de Graef van Colison,
Die laet u segghen dat hy gantslijc niet vernoecht is
Te bouvven op een lant dat niet door hem gheploecht is
lin.
Ic heb altijt ghesorcht dat Timbre niet en sou
Standvastich blyven in de banden van sijn trou
Maer hier om heb ic my opt hoochste te beclaghen
En can het gheensins in mijn eel ghemoet verdraghen
VVas hem mijn dochter noch niet hooch genoech van staet
Om dat hy haer dus vreemt dus clackeloos verlaet
Hy sout ons segghen af, en so haer eer niet steelen
Iae duysent schanden voor al ons gheslachte teelen,
Ic kent, het con geschien, tvvaer mogelijc dat mijn kint
Sou vvesen inde min so sottelijc verblint,
Maer, k'weet hoe ic haer op gebracht heb in haer leven
En datse haer niet sal tot sulcke stucken gheven,
Die vveynich midd'len die sy daer toe heeft, by mijn
Veerseeckeringhs ghenoech van hare cuysheyt zijn
Doch dópper Heeren Heer die alles openbaer is
Sal toonen dat mijn kint van dees beschuldingh clear is
| |
[Folio F4v]
| |
Die bid ick dat hier in ons Rechter vvesen mach
En ons onnooselheit doen comen voor den dach
Als ghy comt by de Graef so vvenscht hem wel te varen
En d'Heere sal mijn kints ontschult vvel openbaren.
eph.
Ach Leonato, siet, ons Dochter sterft, wat raet?
VVee my bedroefde vrou!
lio.
Doet het asijn gheen baet?
eph.
O neen! wat sout asijn? helaes het wort noch quader,
lio.
Mijn kint, spreeckt noch een woort aen uwen ouden Vader
O Hemel vvat is dit! my arme olde Man
VVat ramp gaet my int eynd van myne daghen an!
eph.
VVee my bedroefde vrou, sy die ick opghetoghen
Heb, en so meenichmael dees borsten heeft ghesoghen!
Mijn kint, mijn lief, ach sterft ghy nu daer heen, ey siet
V droeve Moeder aen, eylaes sy antvvoort niet,
1, VR.
t'Gerucht is hier, so veer het waer is dat ic waende
2. VR.
VVel Suster vvat is dit?
1. VR.
O Broer vvat isser gaende?
lio.
Mijn Dochter, mijn vermaeck, mijn Kint, sterft hier van rou
Om dat de valsche Graef vvijct schandlijc van sijn trou
1. VR.
Datmen haer bouwen hier een vveynichsken onthaeckte
| |
[Folio G1r]
| |
Misschien oft door de locht sy tot haer selven raecte,
fen.
Ay my! vvaer ben ick hier?
lin.
Mijn Dochter!
eph.
Ach mijn Kint!
fen.
V claghen is vergheefs u suchten is maer vvint
Ghy Heeren die hier staet, ghy Eedele Iuffrouvven
VVilt u aen my ghelijck een recht spieghel, schouvven
Van t'vvanckelbaer gheluck, ick bid u schreyt doch niet
Het is u tich niet nut, en t'meerdert mijn verdriet
Het heeft den hooghen Godt belieft om my op heden
Te straffen met den ramp van dese flauvvicheden
De droefheyt die ick voel, en die de draet met een
Mijns Ionghen levens hier noch snyden sal aen tvveen
Spruyt daer niet vvt, dat my de Grave heeft verlaten,
Maer dat een yder nu sal van mijn oneer praten
Dat ic dus schandelijck ô vleck van mijn gheslacht
Verlaten ben om 'tgheen ick noyt en heb ghedacht
O Timbre, Timbre hadt ghy my niet willen trouwen,
Noch als u echte vrou my hadt ghedacht te houvven
Ach hadt ghy maer gheseyt, ick heb u niet begeert,
En my dus schandelijck met loghens niet onteert,
Niemant had u ghebeen, daer vvaer niet aen ghelegen
Ick hadde mijns gelijck vvel tallen tijt ghecreghen,
Maer nu mijn eer is vvech, mijn goede naem vertreen
| |
[Folio G1v]
| |
Nu sal ick zijn vortaen een spot van yder een
Dit breeckt, dit breeckt, mijn hert, dit kneust mijn ziel in stucken
Dit teelt in mijn ghemoet veel duysent onghelucken
Doch d'Heere kent mijn hert, die bid ic dat met my
VVil handelen ghelijckt sijn goede vville zy
Die roept my nu tot hem om mijn verdriet te minderen
By d'hemelsche gheneucht, by sijn vvel lieve Kinderen
Die gheef dat dese druck, die ic nu voel in my
Tot salicheyts mijns ziels doch eyndelijc ghedy
Die open docht' gesicht des Graefs, niet om te trouvven
My, vvant ic d'Hemel trou, dus sal ic bruyloft houwen
Maer om de schantvlec wech te doen van mijn geslacht
En dat een yder sie dat ic noyt oneer dacht
Op dat nu door de doot mijn Magen en mijn vrienden
Insonderheyt mijn Vaer, en Moer vvorden siende
Dat ic onnoosel ben, en alle oncuysheyt schu
Dat vveet de groote Godt, en daer op sterf ic nu
Versoeckende dat hy mijn arm ziel na dit leven
In eeuvvicheyt altoos vvil gheen ghenade gheven
So eenich man oyt heeft te doen ghehadt met my
Oft dat ic vveet vvat vlees omhelsinghe noch zy
Gheen sott' becoorlijckheyt, geen vlieghende ghedachten
Oyt in mijn cuys ghemoet de gayle lusten brachten
| |
[Folio G2r]
| |
De grensen van de schaemt, de palen van mijn eer
En overtradt ic noyt dat vveet der Heeren Heer
Ic ben seer vvel gherust voor sijn troon te verschynen
Al schijn ic inde vveerlt oneerlijck voor de mynen,
In uvve handen Heer beveel ic mynen Gheest
V Dienstmaeght lieve Godt doch nu ghenadich vveest
Gunt dat ic vvt dees aertsche Kerker opghenomen
Mach by u in u Rijck o Heer en Vader comen
2. VR.
VVats dit my dunckt sy svvijmt.
eph.
VVat sou sy svvymen, neen
Eylaes sy sterft.
leo.
VVat ramp! daer vaert mijn vruechde heen,
Haer lippen vvorden bleeck, haer Cracht is al verloren
Hoe draeyt sy haer ghesicht! haelt ylich de Doctoren
Haer oogen sluyten toe, haer vvangskens vvorden stijf
Men siet die bleecke doot vast over al haer lijf
VVaer mogen nu dus lang doch de Doctoren blyven
Com laet ons met vvat eeckes de slaep haers hoofts bevvryven
Helaes het doet gheen baet
Het vvryven comt te laet
Doctoren zijt ghy daer
Ey siet in vvat ghevaer
Mijn alderliefste Kint
Sich selleven bemint.
| |
[Folio G2v]
| |
doc.
Het schreyen is vergeefs want dat nu niet beduyt
Haer pols en slaet niet meer het leven is daer uyt
1. VR.
Com laet ons haer dan voort na binnen toe gaen draghen
En daer haer droeve doot een-paerichlijck beclaghen.
| |
De eerste Vertooninghe,Daer al de vrienden rontom de dochter staende haer beweenen.
eer.
Siet hoe de vrienden hier met suchten en met steenen
Dees dochters droeve doot eenparichlijck bevveenen
twe.
maer t'schreyen is vergheefs devvyle nu ghevvis
VVt haer benaude rif de ziel ghevaren is.
| |
De tweede Vertooninghe.Daer de vrienden wech gaen en laten de vader en moeder alleen by de doode.
eer.
Hier zijn sy op de gang het schijnt sy willen scheyden
En tot den vvtvaert haer allenxens gaen bereyden
twe.
En laten by de doode dochter vol ghevveen
Haer ouden Vader met haer droeve Moer alleen.
| |
De derde Verthooninghe.Daer de suster over een test vier de doeken warmt, die sy de vader toereyckt, de moeder wrijft haer daer met.
eer.
Dewyl de moeder meent haer doode kint te ontcleden
Ghevoelt sy op haer hert een vveynich levens reden
twe.
VVaer door de Moer door vreucht schier opghetoghen blijft
En haer met doecken vvarm vast om en om bewrijft.
| |
[Folio G3r]
| |
De vierde Vertooninghe.Daer de Dochter over eyndt sit, ende Vader, Vrou, Suster, haer handen om hooch houdende, God danckende.
eer.
D'anxt van de coude vrees door vvarmte wech ghenomen
De Dochter so het schijnt een vveynich doet becomen
twe.
Dies sy met groote vreugt den heer van hier boven
Danckbarichlijcken voor sijn groote gaven loven.
|
|