|
| |
Actvs qvartvs.
Maria valedicit.
ERgône Genitor illa tam lentis diu
Petita votis imminet tandem dies
Mei laboris summa, quâ pro perditâ
Mundi coronâ, non relinquendam dabis?
Abscede fallax munde, nil vltra tibi
Moritura debeo, quidquid à reliquis dies
Fatalis aufert, vita praeripuit mihi:
Et ante funus purpur â, sceptro, bonis
Carere iussit coniugis diri furor.
O quàm caducis cuncta voluuntur roti[s]
Imperia mundi! non tot hybernas timet
Nauita Charybdes, qui procellosum rate
Errans per aequor, inde praeruptos videt
| |
| |
Rigere scopulos, inde per vastum fretum
Plurima sub vndis saxa funestis tegi:
Quot inquietos semper Euripos tremunt,
Lugentq́ue Reges. quisquis excelso sedet
Solio superbus, nec suae sortis memor
Nimiam caduco praestitit sceptro fidem,
Me videat, & tam nobili exemplo semel
Timeat relabi; nulla sat tutò fluit
Sors alta filo, ludit inconstans Dea,
Et mille saepè vicibus inuertens globum
Reges Ducesq́ue lubricâ versat manu,
Dupliciq́ue crebrò sanguine infaustam nimis
Iubet madere purpuram, & nunquam satis
Quieta iussis cuncta concedit suis.
Nescit beatus esse, fortunae leuem
Qui vel fauorem sperat, aut iram timet.
AEterne Genitor quantulum negas mihi,
Quantumq́ue reddis! illa quae pro te semel
Tam pauca patior, praemium tantum dabunt?
O anime, quae tam lenta te tenet mora?
Perrumpe corpus, carneam molem abiice,
Curisq́ue tandem maior, & nullâ dein
Tardus catenâ debitos coeli pete
Felix triumphos. anime! quis tantus meum
Inuadit ardor pectus? ô anime! ô Deus!
Quàm dulce pro te Christe, quàm bonum est mori.
Theodora regnum posside, & felix mea
Moderare sceptra, nolo tam paruo dein
Contenta regno viuere, AEternum meus
| |
| |
Suspirat animus, malo pro Christo mori.
Non si patentes quotquot illustrat plagas
Dum vel rubentem manè depingens polum
Primâ remotos lustrat AEthiopas face,
Roremq́ue tepidis multus in campis bibit,
Vel dum fugacem denegat mundo diem,
Fessusq́ue Pontum Phoebus hesperium subit,
Fortuna pedibus laeta substernat meis;
Non si rigentem quotquot Oceanum colunt
Quos longa segni bruma constringit gelu,
Vel vterq́ue Poenus deferat regnum mihi
Optabo vitam, malo pro Christo mori:
Malo caducum demeti ferro caput,
Breuiq́ue totum morte mercari polum.
O anime! quando carneo vinclo semel
Solutus, inter patriae ciues tuae
Totâ supremum mente gustabis bonum!
O anime! quando floridos coeli semel
Spatians per hortos, lilia & violas leges,
Nullisq́ue carpens horridam spinis rosam,
Multis beatum floribus cinges caput,
Quies nec vigorem nimius exsuget calor,
Nec iniqua quondam pluuia, vel ferox hyems
Marcere coget, nullus infestâ niue
Semper virentem caudicem laedet notus.
O vbi micantes mille distinguunt modis
Gemmae plateas, turpe quas nunquam lutum
Radiare prohibet, nulla conspergit lues.
O vbi perenni vere felices agros
| |
| |
Non Phoebus ardens torquet, aut brumae rigor.
Non ibi reciprocas patitur annorum vices
Amoena Flora, nullibi tactam gelu
Exhalat animam, nullibi aduersos gemit
Oppressa ventos; inter aeternos olent
Flores smaragdos. ridet hic quidquid polus
Indulget hortis, quando iam verno tepens
Titane tellus, quidquid abstruso diu
Nigrantis vteri latuit inclusum sinu
Excludit iterum, mille in ornatum sui
Animans colores. ridet hic quidquid parens
Natura nunquam vidit, & passim viae
Felicis vrbis flore non noto micant.
Non ibi paludes ore pestifero grauem
Halant mephitim, nectaris riui fluunt
Et vbique fragrans balsami sudat liquor,
Merumq́ue tantum massicum fontes pluunt.
Nullus perennem Phoebus incendit diem,
Varioq́ue nullas instruit vultu faces
Nocturna Phoebe, siderum nusquam micant
Per inane flammae, luridum nusquam chaos
Offendit oculos, solus aeterno nitet
Sol agnus astro; quod nec immensis premet
Nox vlla tenebris, vlla nec rapiet dies;
Quod me beatam reddet, ô quod tot meis
Substernet olim pedibus astrorum faces,
Et tot corusca sidera. ô anime! ô Deus!
Abscede munde, quis mihi lentum diem
Properare iubeat? ô Deus! pro te mori?
| |
| |
Et adhuc moramur? Lictor ô collum amputa,
Placet perire; sanguinem pro te lubens
Fundam Redemptor, tu tamen summum rege
Praesens laborem, tu tuam serua fidem:
Et quem notatum labe non vnâ vides
Tuâ meaq́ue spiritum morte ablue.
Valete regna, tuq́ue vicino magis
Infide ponto, sorte meliori vale
Marite Caesar; tuq́ue quàm pro me meo
Solio locauit sortis iniustae furor
Theodora viue, quodq́ue rapuisti mihi
Feliciori dexterâ sceptrum gere.
Et quàm maligno saepè Maeandro duces
Regesq́ue verset, illa quae falso boni
Laruata vultu, caeca mage caecum trahit
Fortuna mundum, nobili exemplo vide.
| |
Chorus.
VErum est, an pauidis acta timoribus
Persuasit miserum mens sibi somnium,
Graecorum Dominam sanguine regio
Infidi furias sistere coniugis?
O quàm praecipitem fertur in orbitam
Sors nunquam solidis nixa fauoribus!
Non tantum dubijs fluctuat aestibus
Nauclerus medio pallidus aequore,
Quem tutò Pelagi scindere vortices
Ventorum prohibet magna potentia.
| |
| |
Non tantum volucri flamine demetit
Vernantis Boreas gaudia Chloridos,
Aut Corus nitidi lilia rusculi.
Nescit diua globo nixa volubili
Quemquam perpetuo pascere nectare,
Et nutans dubijs vndique passibus,
Confundit miseris omnia casibus.
Quicquid Luna suâ cernit ab orbitâ
Curarum varijs vexat Erinnybus,
Et centum furijs flebilis Atropos.
Quae cunctos homines prima rebellio
Olim sidereis sedibus expulit,
Fortunae simul haec fulmina tradidit,
Et primum docuit plangere funera,
Et crebras nimium flere tragoedias.
Quis non attonito pectore tristia
Heroum stupeat fata potentium?
Quos fortuna leui lubrica turbine
Extraxit patrijs saepè palatijs,
Et vili miseros funere perdidit.
Et tu quae tumidi summa Bisantij
Dux nuper fueras, sanguine barbaram
Augusti satians caesa libidinem
Exemplum statues nobile Regibus,
Quàm sors instabili culmine collocet
Terrarum dominos lubrica Principes.
|
|
Auteursrechtvrij