Onze Taal. Jaargang 79

[p. 257]

Taalergernissen

Hoort of ziet u taalverschijnselen die u lelijk, verwerpelijk, leuk, nieuw of anderszins opmerkelijk vindt? Laat het ons dan weten. Liefst per e-mail ([e-mail], met vermelding van uw adres) of anders per reguliere post (Redactie Onze Taal, Raamweg 1a, 2596 HL Den Haag).

Organisch
Laura Bertola - Delft

In het aprilnummer van Onze Taal maakte een lezer zijn bezwaren bij het woord duurzaam kenbaar. Waar ik zelf meer problemen mee heb, is de term organisch. Voor mij betekent organisch dat er sprake is van een stof waar koolstof- en waterstofatomen in voorkomen. Als ik een tomaat eet die op de verpakking wordt aangeprezen als ‘organisch’, moet ik me daarom bijna wel afvragen hoe een anorganische tomaat eruit zou zien.

‘Herácles’
Hans Hesseling - Amsterdam

Veel mensen spreken de naam van de voetbalclub Heracles uit als ‘Herácles’ in plaats van ‘Héracles’, zoals het mijns inziens zou moeten; de naam van de Griekse held waarnaar de Almelose voetbalclub is genoemd, wordt op die manier beklemtoond.

Studio Sport-presentator (en Heraclessupporter) Tom Egbers is zo iemand. Op de site van de ombudsman van de NOS meldt Egbers dat hij hier al veel klachten over gekregen heeft, maar dat hij bewust kiest voor die uitspraak: ‘In Almelo zelf zeggen ze “Herácles”. Ik houd me aan die uitspraak, omdat ik vind dat het hun club is en niet die van de kleine groep mensen die het gymnasium heeft doorlopen.’

Maar als veel mensen het fout doen, betekent dat nog niet dat het goed is. Men zou zich gewoon aan de juiste uitspraak moeten houden. We hebben het toch ook niet over de ‘Socrátesstraat’?

Goed glas
Ilse Outmans-Johannes - Rijswijk

In contactadvertenties zeggen mensen nogal eens dat ze graag ‘een goed glas wijn’ drinken. Dat vind ik raar. Er wordt toch niet bedoeld dat het glas goed is? Het gaat waarschijnlijk om goede wijn, dus moet het zijn: een glas goede wijn.

Het mag een stijlfiguur zijn, net als het bekende voorbeeld luie stoel, mij ergert het.

Stellingname
Marnix van Winkelen - Tiel

Waarom hebben mensen toch zo veel woorden nodig om te zeggen wat ze willen? Ik hoor vaak samenstellingen waar een van de twee woorddelen volstaat. Zo kan een stellingname in ‘onze stellingname is’ gewoon zonder dat name, en in ‘het vergaren van bewijslast’ is dat last nergens goed voor.

Ik noteerde ook:

-	Er was een bepaald spanningsveld.
-	Op deze plek gaat woningbouw komen.
-	We hadden hetzelfde verwachtingspatroon.
-	Angst voor besmettingsgevaar.
-	Al zijn [= Wilders'] dreigingsbeelden vinden geen bewijsvoering in de Nederlandse praktijk.
-	Vermoedelijk heeft zij [= de maatregel] een beperkte houdbaarheidsdatum.
-	Deze voldoen aan de regelgeving.
-	Dit toestel heeft een beeldkwaliteit die scherper is dan (...).
-	Alleen in de Doelstraat ontstaat soms filevorming.
-	Houdt u de berichtgeving in de gaten!