Nederlandse gedichten 1614-1625. Deel 2. Apparaat en commentaar

[13] Den ouden laôcoon

Commentaar

Op de versozijde van het papier waarop Huygens zijn vertaling van Vergilius Aeneis ii, 212-219 noteerde [12], schreef hij een vierregelig epigram in het Latijn.¹ Dit gedicht is daarvan een parafrase. Het is een bijschrift bij een ets door Jacques de Gheyn iii getiteld ‘laocoon’.² De Gheyn droeg de ets op aan Noël Caron uit dankbaarheid voor de gastvrijheid hem en Huygens een jaar tevoren betoond. In 1618 bevond Jacques de Gheyn iii zich in het gezelschap waarmee Constantijn Huygens zijn ‘tour’ naar Engeland maakte.³

1 Worp Gedichten, p. 139. Zie voor een Engelse vertaling Bachrach, 1962, p. 226, appendix 54.

2 Zie Van Regteren Altena 1983, 1 p. 125-130, Cat. iii, 88.

3 Bachrach 1962, p. 112.

Uitgaven

Worp Gedichten i, p. 139.

Overlevering

H	ka xliii^a, 1619, [1]^v. Aan vier zijden slordig afgescheurd blaadje papier van maximaal 110 × 105 mm (minimaal 100 × 100 mm). Op de rectozijde schreef Huygens gedicht [12].

[p. 122]

Datering

6 Non. Maj: 1619. (= 2 mei 1619).

Thematische bron

Dit gedicht is een parafrase van een op hetzelfde blaadje boven dit gedicht geschreven vierregelig Latijns vers:

Cernimus Hesperijs gemina cum prole ruinis

Eductum Batauâ laocoonta manu.

Quae non Geiniaco debetur gratia caelo?

Quod Proavum fuerat, posteritatis erit.

(De volgorde van de woorden ‘Proavum’ en ‘fuerat’ was eerst omgekeerd. Door er cijfers (2 en 1) boven te plaatsen liet Huygens ze van plaats verwisselen.)

A.G.H. Bachrach vertaalde deze vier regels als volgt: ‘We behold Laocoon and his two sons rescued from the Western ruins by a Batavian hand. What thanks are not due to the burin of De Gheyn? That which belonged to the Ancestors shall now be Posterity's’.⁴

4 Bachrach 1962, appendix 54, p. 226.

Varianten

Geen varianten.