Nederlandse gedichten 1614-1625. Deel 2. Apparaat en commentaar

[p. 544]

[61] Request

Commentaar

Een persoonlijk gedaan verzoek maakt meer kans op inwilliging dan zomaar een geschreven briefje. Huygens laat daarom zijn verzoek aan de gezusters Visscher om twee ‘beschreven ruijten’ overbrengen door zijn nicht Susanna van Baerle. Haar persoon, of eerder haar ‘lipp’ (r. 10, hier als pars pro toto voor ‘mond’, dat wil zeggen: wat met de mond gesproken wordt: woorden, voorspraak) zal hun ‘van stael egoten’ of ‘uijt klippe-kleij esproten’ harten vermurwen.

Huygens noemt Susanna, die in 1627 zijn vrouw zou worden, hier ‘moije Maeght’ en ‘soete Vrijer-knipp’. Haar schoonheid en haar reputatie van ‘val of net om vrijers te strikken, alsof het vogeltjes zijn,’ had hij een jaar tevoren bij de mislukte vrijerij van broer Maurits van dichtbij leren kennen.

Anna en Maria Tesselschade Roemers konden zeer kunstig graveren in glas (zie gedicht [14]). Door hen gegraverde roemers worden bewaard in het Rijksmuseum te Amsterdam.¹ Ook Huygens graveerde zelf op glas.

Een ruitje voorzien van zijn naamspreuk ‘Constanter’ wordt bewaard in het Stedelijk Museum De Lakenhal te Leiden.²

1 Zie Mieke Smits-Veldt 1993, p. 53 en 54 (afbeelding) en de literatuur op p. 115. Zie ook Ritsema van Eck 1995.

2 Inv. nr. 3647. Zie Roeseling 1900, p. 211-216.

Uitgaven

Worp Gedichten ii, p. 9; Worp 1976, p. 32-33 (met annotaties).

Literatuur

Smit 1980, p. 110; Keesing 1987, p. 68.

Overlevering

H	Autograaf Huygens, ka xl^a, 1623, fol. 37. Een blaadje papier van 192 × 167 mm. Alleen de recto-zijde is beschreven.

Datering

H is gedateerd: 7 Septembris. 23.

Varianten

7

H

<Lijdse ni> Off se sijn van stael egoten,