Doe bleefs in mich

[p. 59]

De broed

Lèg krans en vaol* veur mich gereid,
En 't zilverwit satiene kleid:

De broedegòm geit kòmme.

Veureesj mer vaag en vraem en wied,
Haet mich dat nuuj signaal verblied;

Noe höb ich 't klaor vernòmme.

Van achter alle vergezich
Van zee en landsjap, ruip hae mich:

En alle veugel zènge.

Nao alle ònroe, allen angs
En waat 's-te es kèndj al neit verlangs,

Kump hae noe 't vruigjaor brènge.

Van achter alle ruumte en tied
En ongetèlde miele wied

In de opgank van de jaore,

Wie 't leich de baajerd haet doorsjtriemp
En de eesjte sjtarre zeen ontkiemp,

Woort hae veur mich gebaore.

Van allen tied en eeuwigheid
Höb ich mich dao-op veurbereid

In heimelik verlange.

Noe zal ich op zien bròs, wie ein
Ex-voto, goud en edelsjtein,

Mien hart veur ummer hange.

Hie gelje herfs noch wèntjer mee,
Of naojaorssjtòrm en wèntjersjnee:

Ich zal gein twiefle kènne.

Noe giltj noch weemoud, noch verdreit;
En waat mich auch te wachte sjteit,

Ich zal dat euverwènne.

[p. 60]

 

Tot nog toe waar ich sjwaor wie klèi.

 

Noe vleig ich of ich vleugle hèi,

 

(Waat is mich wèndj of raenge!)

 

Wie 'n lans in 't aope veldj gedrild,

 

Eine piel dae vlug van de pees, die trilt,

 

Hööm triòmfantlik taenge.